23 धै खीजी चमैं ताँन्ने बिइ, “खाबै ङए लिलि खबै सैं लस्याँ, चइ ह्रोंसए तोन्दोंरि इच्छामैं पिवाल् त्हुम्, कति दुःख तलेया सैदिसि त्हिंइ ह्रोंसे ङए लिलि प्रल् त्हुम्।
तलेबिस्याँ ह्रोंसए आछ्याँबै बानिइ बिब् ङिंस्याँ क्हेमैं सिल् त्हुम्। दिलेया परमेश्वरए प्ल्हए भोंउँइँले क्हेमैंइ ह्रोंसए ओंसोंबै आछ्याँबै बानिमैं पिवास्याँ क्हेमैंए प्ल्ह सोब्मुँ।
छतसि क्हेमैं ह्युलर्बै सैजरे सैं आह्याद्: फ्रें क्ल्योंब नेरो रण्डिबाजी लसि फोहोरी के आलद्, छाडा आतद्, दुष्ट सैं आप्ह्याब नेरो लोब आलद्। लोब लबम् कु पूजा लब् धों तब् ग।
ख्रीष्ट येशए फिर बिश्वास लसि छ्ह थोदा ङ्हाँब्मैं ताँनए फिर दुःख तब्मुँ।
खीए दयाम्हाँयाउँइँले खीजी ङ्योलाइ पाप केमैं नेरो चु ह्युलर्बै सैमैं पिवासि, आछ्याँबै केमैंउँइँले सैं फैसि, भक्ति लसि छ्याँबै छ्ह थोब लोमिंम्।
छतसि ङ्यो या सहरउँइँले बैरु खी ङाँर ह्याले, धै खीजी सैदिब् धों तबै दुःख ङ्योज्यै सैदिले।