44 च च्हमिरिइ येशूए लिउँइँले खसि येशूए क्वेंए ङोर छुइबै तोदोंन् चए को त्हब टियाइ।
खीजी बिइ, “क्हेमैंइ ङए ताँ छेनाले थेसि ङइ बिबै ताँन् ताँमैं नेरो ङए ठिममैं म्हाँदिइ बिस्याँ, ङइ मिश्रीमैं फिर कुलब् धों तबै नब-छबमैं घ्रि या क्हेमैंए फिर कुलरिब् आरे, तलेबिस्याँ क्हेमैं सल् लबै याहवेह ङन् ग।”
येशूजी ल्हयो खसि चमैंए मिर छुइमिंइ धै छुइबै तोदोंन् चमैंए मि म्रोंल् खाँब् तयाइ धै चमैं येशूए लिलि ल्हैदिइ।
छबिमा येशूजी यो स्योंसि च म्हिलाइ छुइदै बिइ, “ङइ क्हि सरिगे ङ्हाँइमुँ। सयाद्।” छ बिबै तोदोंन् च म्हिए कोर सयाइ।
छले ह्यारिमा च त्हेर्न च्युसे ङ्हिदि समा को त्हसि नबै च्हमिरि घ्रिइ येशूए लिउँइँले खसि खीए क्वेंए ङोर छुइ।
खी नाँसजरे ख-खनर ह्यामुँ च-चर्न म्हिमैंइ नबै म्हिमैं घ्याँ-घ्याँर्न पखसि थेंमिंमल, धै “क्हिए क्वेंए ङो मत्त्रे छुइल् पिंन्” बिसि नबै म्हिमैंइ येशूने यो छ्युँ लइ, धै येशूए क्वें छुइब्मैं ताँन् सयाइ।
च्हौ बिसि येशूजी ह्रोंसए यो चए फिर थेंबै तोदोंन् च च्हमिरि ठाड् तइ धै परमेश्वरए मिं क्वेबर होंइ।
झाइले येशूए लिउँइँले खसि खीए प्हले ङाँर रासि क्रोदै चए मिग्लिइ येशूए प्हले प्हँवाबर होंइ, धै च्हि तुँसि ह्रोंसए क्रप्होइ खीए प्हले फ्योमल। येशूए प्हलेर म्वें लदै चइ छ्याँबै थाँ खबै अत्तर फोमिंमल।
च हुल न्होंरि च्युसे ङ्हिंदिं समा को त्हबै बेथाइ दुःख योंबै च्हमिरि घ्रि मुँल। चइ खीए बेथा सबर ल्हें म्हिमैंने ङ्ह्योब्-लिब् लसि ह्रोंसने मुँबै ताँन् मुइ खर्ज लल् खाँल। दिलेया खाबज्यै या सल् लल् आखाँल।
च त्हेर्न येशूजी “ङलाइ खाबइ छुइ?” बिमा चर्बै ताँन् म्हिमैंइ “ङिइ आछुइ,” बिइ। दिलेया पत्रुस नेरो चमैंने मुँब्मैंइ बिइ, “ओ गुरु, क्हिए कारर्ग्युले म्हिए हुल घचेट तरिइमुँ!”
नब् सबै म्हिइ खी खाब् मुँल बिसि ङो आसेल। तलेबिस्याँ चर म्हिए हुल तबइले येशू च क्ल्ह्योउँइँले ह्याल् खाँल।
नबै म्हिमैं सरिगे बिसि को-कोइ म्हिमैंइ ह्रुमल नेरो पछ्यउरमैं या पावलए ज्युर छुइसि नबै म्हिमैं ङ्हाँर बोमिंमल, धै चमैंए ज्युर्बै नब ससि मोंमैं या त्होंह्यामल।
छतसि पत्रुस खमा चए छरि मत्त्रे मुँलेया चमैंए न्होंर्बै को-कोए फिर फेरिगे बिसि म्हिमैंइ घ्याँ-घ्याँर्न नब्मैं क्ल्ह्यो नेरो खाटर रोथेंमल।