41 च त्हेर्न च्हों धिंर्बै याइरस बिबै चिब घ्रि येशू ङाँर खसि प्हले फ्योसि चए धिंर खमिंन् बिसि खीने यो छ्युँ लइ।
येशूजी प्रिबै त्हिंइर च च्हमिरि सल् लमिंब् म्रोंसि च्हों धिंर्बै चिब बेल्ले ह्रिस खसि चर्बै म्हिमैंने बिइ, “के लब टुरो मुँ, छतसि च टुरो न्होंर खसि सस्याँ तम्। प्रिबै त्हिंइर छ लब आत।”
झाइले येशूए प्हले फ्योसि येशूलाइ धन्यबाद पिंइ। च सामरियाथें मुँल।
छतब् म्रोंसि सिमोन पत्रुसइ येशू प्रभुए उँइँर पत्खु तसि बिइ, “ओ प्रभु क्हि ङ ङाँइँले ह्रेंगो तयाद्, तलेबिस्याँ ङ पापि म्हि ग।”
तलेबिस्याँ चल च्युसे ङ्हिंदिंर्बै घ्रिदे मुँबै च्हमि सिबिन् छेल। चए फिर ल्हयो खसि येशू चने बालु ह्याइ। छले ह्यारिमा म्हिए हुल कारर्ग्यु तखसि खीलाइ बेल्ले घच्याट तल।
येशू च च्हमिरिने पोंरिमा च्हों धिंर्बै चिबए धिंउँइँले म्हि घ्रि खसि याइरसने बिइ, “क्हिए च्हमि सिल् खाँइ। तारे गुरुलाइ दुःख आपिंरिद्।”
मार्थाइ येशूने बिइ, “प्रभु, क्हि चुर्न मुँस्याँ ङए अलि आसिमल।
झाइले म्हिमैंइ मोशाइ पिंबै ठिम नेरो अगमबक्तामैंए कितब खेबै लिउँइँ च्हों धिंर्बै चिब्मैंइ, “ओ अलि-अङाँमैं, क्हेमैंने म्हिमैंए ल्हागिरि अर्तिए ताँमैं तोइ मुँस्याँ बिमिंन्,” बिसि पावल नेरो चए थुमैं ङाँर सँउँसर पिमिंइ।
छतमा च त्हेर्न चमैं ताँनइ च्हों धिंर्बै चिब सोस्थेनिस क्हासि अड्डा धिंए ओंसों धोंरिइ। दिलेया गलियोनइ च ताँए तोइ वास्ता आल।
च्हों धिंर्बै चिब क्रिस्पस नेरो चए ताँन् परवाइ प्रभुए फिर बिश्वास लइ, धै कोरिन्थिमैं न्होंरै या ल्हें म्हिइ पावलए ताँ थेइरि बिश्वास लसि बप्तिस्मा किंइ।
लुड्डा नाँस योप्पाउँइँले चेंदोन् मुँ, धै योप्पार मुँबै चेलामैंइ पत्रुस लुड्डार मुँ बिब् थेसि, “गाह्र आम्हाँदिन्ले युनन् ङि ङाँर खमिंन् ओ,” बिसि चए ङाँर म्हि ङ्हिं कुलइ।
च्हमा चर्बै सो प्ह्याबै सै प्लि नेरो ङ्हिस्युसे प्लि चिब्मैंइ क्यु च्हजलाइ पद्खु तसि फ्योइ। चमैं ताँनए योर बीणा नेरो धुप झोंबै माराए धुपारामैं मुँल। च धुपए थाँ परमेश्वरए म्हिमैंए प्राथनमैं मुँल।