39 “क्हि ह्रोंसए धिंर एह्याद्, धै परमेश्वरजी क्हिए ल्हागिर लमिंबै च्हौ थबै के अरूमैंने बिद्।” छबिमा च म्हि ह्यासि येशूजी खीए ल्हागिर लमिंबै थेबै के ताँन् नाँसजरे बिबर होंइ।
परमेश्वरलाइ मान लब्मैं, ताँन् खसि थेद्, ङए ल्हागिर खीजी लमिंबै केमैं ङलाइ बिल् पिंन्।
दिलेया च म्हि ह्यासि येशूजी खी सल् लमिंबै ताँ म्हिमैंने बिप्रइ। छतमा येशू म्हिमैंइ म्रोंन्ले नाँसजरे प्रल् आयों, छतसि खी खाबै आरेबै क्ल्ह्योजरे टिइ। दिलेया खन्तोदोंउँइँले म्हिमैं येशूलाइ म्हैदै चर खइ।
येशू ह्याबै ल्हागिर डुँङ्गा क्रेबर होंमा मोंइ स्यासि सबै म्हिइ येशूने बालु ह्याम् बिसि यो छ्युँ लइ।
दिलेया खीजी च म्हिलाइ खल् आपिं। बरु “क्हिए धिंर ह्यासि परमेश्वरजी क्हिए फिर ल्हयो खसि क्हिए फिर कति थेबै के लमिंइ बिब क्हिए म्हिमैंने बिमिंन् बिसि खीजी चने,” बिइ।
मोंइ स्यासि सयाबै च म्हिइ येशूने “ओ प्रभु ङै या क्हिने बालु ह्याल् पिंन् बिसि यो छ्युँ लबर होंइ।” दिलेया येशूजी चने बिइ,
येशू ताल क्योंजउँइँले एखमा म्हि हुलइ खीलाइ बेल्ले मान लइ, तलेबिस्याँ चमैं ताँनइ येशू खोंयों खब् ङ्हे बिसि ह्रेरिल।
“खो, म्हि घ्रि ङ्ह्योबर खो! ङइ लबै तोन्दोंरि केमैं खीजी बिमिंइ। खनिज्यै खीन् परमेश्वरजी कुल्मिंबै म्रुँ ख्रीष्ट मुँइ उ?”
खाबज्यै या ह्रोंसए म्हिमैं नेरो बिलन् त्हुमा ह्रोंसए परवालाइ छेनाले आङ्ह्यो बिस्याँ, चइ लबै बिश्वास स्योलिबै ग। च बिश्वास आलब्मैं भन्दा आछ्याँबै के लबै म्हि तम्।