28 चइ येशू म्रोंबै तोदोंन् चिरदै खीए उँइँर पद्खु तसि थेबै कैले बिइ, “ओ ताँन् भन्दा थेबै परमेश्वरए च्ह येशू, क्हिल ङने तो के मुँ? यो छ्युँ लमुँ, ङलाइ दुःख आपिंन्।”
चमैंइ येशूने त्होबै तोदोंन् “ओ परमेश्वरए च्ह, क्हिला ङिने तो के मुँ? ङिलाइ सजैं पिंबै त्हे आतबर्न सजैं पिंबर क्हि चुर खल् वा?” बिसि चिरइ।
झाइले येशू डुँङ्गाउँइँले पखर त्होंमा मोंइ स्याबै नाँसर्बै म्हि घ्रि येशूने त्होइ। च म्हिइ ल्हें ओंसों ओंनोंन् क्वें आखिमल धै धिंरै या आटिमल छगोंजरे टिमल।
तलेबिस्याँ येशूजी च म्हिउँइँले मों त्होंइ ह्याद् बिल। च म्हिलाइ ल्हें खे मोंइ दुःख पिंब्ब्रें लमाल। छतसि चलाइ सँउँलिइ फैसि म्हिमैंइ रुँमल। दिलेया चइ खीलाइ फैथेंबै सँउँलि छ्याँन् छिन् लवामल। धै मोंइ चलाइ क्यु आयोंबै क्ल्ह्योजरे बोयामल।
परमेश्वर घ्रि मत्त्रे मुँ बिबै ताँ क्हिइ क्वेंम्, चम् ङिंबन् ग! मोंमैंज्यै या छलेन् क्वेंम्, धै ङ्हिंसि त्हारम्।
आछ्याँबै के लमा स्वर्गदूतलाज्यै या परमेश्वरजी ल्हयो आखल्ले निसाफ लबै त्हिंइ समा फैसि नर्गर्बै मिछु खबै क्ल्ह्योर भ्योंवाइ।
दुष्टइ ओंसों ओनोंन् पाप लइमुँ, छतसि पाप लरिबै म्हि दुष्टए म्हि ग। दुष्टइ लबै पाप केमैं नास लवाबर परमेश्वरए च्ह ह्युलर युब् ग।
झाइले च ह्रेंमैंलाइ लुबै स्योर्गुलाइ बारुदए थाँ खबै लुँरिबै मिए होंल्दोंर भ्योंवाइ। च खेदो नेरो स्योर तेबै अगमबक्तालाज्यै या ओंसोंन् चर भ्योंवाल। चर चमैंइ त्हिंयाँ म्हुँइँस खोंयोंन् बिलै थेबै दुःख योंल् त्हुब्मुँ।