15 दिलेया छ्याँबै सर तेबै प्लु चुन् ग: खाबइ परमेश्वरए ताँ थेसि छेनाले खोंर थेंमुँ। धै चए फिर तोइ तखलेया सैदिसि ल्हें रोमैं रोम्।”
क्हिए बिरोधर ङइ पाप आलरिगे बिसि क्हिजी बिबै ताँमैं ङए सैं न्होंर जोगेसि थेंइमुँ।
ओ परमेश्वर, ङए खों छ्याँब लमिंन्, धै ङलाइ ठिक सैं पिंन्।
ओ ङए च्ह, ङइ लोमिंबै ताँमैं आम्लेद्, ङइ बिबै ताँमैं ह्रोंसए खोंर थेंन्।
दिलेया लिउँइँ समा खीए फिर बिश्वास लसि टिब्मैंलाइ परमेश्वरजी जोगेमिंब्मुँ।
दिलेया येशूजी च च्हमिरिने बिइ, “ओ नानि, ङए ताँ थेद्! परमेश्वरए ताँ थेसि खीजी बिब् म्हाँदिबै म्हिइ झन् आशिक योंब्मुँ।”
छ्याँबै सैं प्ह्याबै म्हिइ ह्रोंसए सैंर मुँबै छ्याँबै सैमैंउँइँले छयाँबै ताँमैं पोंम्, धै आछ्याँबै सैं प्ह्याबै म्हिइ ह्रोंसए सैंर मुँबै आछ्याँबै सैंउँइँले आछ्याँबै ताँमैंन् पोंम्। तलेबिस्याँ सैंर तो मुँ चन् म्हिए सुँउँइँले त्होंम्।”
छलेन पुजु मुँबै क्ल्ह्योर तेबै प्लु चुन् ग: खाबइ परमेश्वरए ताँ थेमुँ। दिलेया लिउँइँ चु छ्ह खैले थोब् ङ्हे बिसि न्हुँ लमुँ धै सम्पति खैले योंब् ङ्हे बिसि ह्युलर्बै सैमैंर सैं ह्यासि चमैंए बिश्वास म्हयाम्। छतमा चमैं भोंसि आत।
येशूजी धबै बिइ, “खाबज्यै बत्ति म्रोसि भाँडोइ आउथें, खाट न्होंरै या आथें। बरु धिं न्होंर खब्मैंइ मि म्रोंरिगे बिसि बत्ति नुबै क्ल्ह्योर थेंम्।
“क्हेमैंइ ङलाइ म्हाँया लम् बिस्याँ ङइ बिबै ताँमैं या ङिंब्मुँ।
ङए आबाए ताँमैं ङिंसि खीए म्हाँयार ङ टिरिब् धोंले क्हेमैंइ ङइ बिबै ताँमैं ङिंइ बिस्याँ क्हेमैं ङए म्हाँयार टिरिब्मुँ।
तोन् तलेया छ्याँबै के लसि स्याबासि, इजेत नेरो खोंयोंइ आखाँबै छ्ह म्हैब्मैंलाइ परमेश्वरजी खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंब्मुँ।
दिलेया तारे क्हेमैं पापउँइँले फ्रेसि परमेश्वरए के लबै म्हिमैं तइमुँ। छतसि तारे क्हेमैंने तल् त्हुबै रो छ्याब् आरेबै छ्ह ग। छले क्हेमैंइ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंम्।
ङए न्होंरि, अथवा ङए ओंसोंबै बानिरि, छ्याँबै सै तोइ आरे बिसि ङइ सेइमुँ। तलेबिस्याँ छ्याँबै के लदा ङ्हाँलेया ङइ च के लल् आखाँ।
छतसि ओ ङए अलि-अङाँमैं, सिबउँइँले धबै सोगों तबै ख्रीष्टए ज्युने घ्रिन् तसि परमेश्वरए सैंर मैंब् धोंले लल् खाँरिगे बिसि ख्रीष्ट सिब् धोंलेन् क्हेमैं या ठिमए लेखि सिइमुँ।
दिलेया आम्रोंबै सैए आशा ङ्योइ थेंस्याँ ङ्योइ चए ल्हागिर तो दुःख तलेया ढुक्कले पैंरिल् त्हुम्।)
तलेबिस्याँ ज्युर चिनु लबै ताँ थेब आङिं। बरु परमेश्वरजी बिबै ताँ ङिंब थेबै ताँ ग।
छतसि परमेश्वरए दयाम्हाँयाइ लमन् क्हेमैंए बिश्वासउँइँले क्हेमैंइ मुक्ति योंइमुँ। क्हेमैंइ छ्याँबै केमैं लसि चु मुक्ति योंब आङिं, चुम् परमेश्वरजी छलेन् पिंब् ग।
झाइले परमेश्वरलाइ मान लसि खीए मिं थेब लबै ल्हागिर येशू ख्रीष्टउँइँले योंबै छ्याँबै बानि क्हेमैंने तरिगे।
च क्होस्याँ क्हेमैंइ प्रभुए सैं तोंन् लसि खीजी खोबै छ्ह थोब्मुँ, धै क्हेमैंइ ताँन् खालर्बै छ्याँबै के लमा क्हेमैं छ्याँबै रो रोबै धुँ धों ततै परमेश्वरए ज्ञानर बडिदै ह्याब्मुँ।
ओंसों क्हेमैंइ परमेश्वरए दयाम्हाँया खैब मुँन बिसि क्होबै त्हिंइ सेरोन् क्हेमैंइ च सैं तोंबै ताँ क्ह्रोंसेंन् ग बिसि सेल। च त्हिंइ सेरो च ताँइ लमा क्हेमैं न्होंरि आशिक योंइमुँ। च ताँ क्हेमैंइ थेब् धोंलेन् ताँन् ह्युल जरे या थेनेसिन् मुँ धै म्हिमैंइ आशिक योंसिन् मुँ।
परमेश्वरजी बिब् धोंले के लब नेरो खीजी बाछा फैसि पिंम् बिबै सै योंबै ल्हागिर क्हेमैं बिश्वासर भोंसि तइ टिल् त्हुम्।
छतसि ङ्योइ तो ताँ थेइमुँ च ताँ झन् छेनाले थेल् त्हुम्। छेनाले आथेइ बिस्याँ ङ्योइ घ्याँ फ्लेयाम्।
छले सैदिल् खाँबै भों योंबइले खैबै दु:खर्न बिलै क्हेमैं बिश्वासर भोंब तसि ढुक्काले टिद्।
परमेश्वरजी बिबै ताँ ङ्योइ ङिंइ बिस्याँ क्ह्रोंसेंन खीलाइ ङो सेन बिसि ङ्योइ था सेम्।