44 झाइले येशूजी च च्हमिरि ङाँइ तोसि सिमोनने बिइ, “चु च्हमिरिलाइ म्रोंइमुँ वा? ङ क्हिए धिंर खमा क्हिइ प्हले ख्रुबै क्यु या आपिं, दिलेया चुइ खीए मिग्लिइ ङए प्हले ख्रुमिंसि क्रप्होइ फ्योमिंइ।
क्हेमैंए प्हले ख्रुबै ल्हागिर ङ क्यु पखमुँ। क्हेमैं चु सिंधुँ न्होंर्न भों न्हद्।
“ओ चिब्मैं, गार आम्हाँदिल्ले ह्रोंसए केब्छैंए धिंर खसि क्हेमैंए प्हले ख्रुसि चुर्न म्हुँइँस थोदु। धै न्हाँगर युनन् रेसि ह्याद्।” दिलेया चमैंइ बिइ, “मुँरिगे, ङि चु बैरुबै चोकर्न रोम्।”
च म्हिइ चमैं योसेफए धिं न्होंर बोसि खेंमैंए प्हले ख्रुबर क्यु पिंइ, धै चमैंए गधामैं या चबै सैमैं नेरो क्यु पिंइ।
झाइले येशूए लिउँइँले खसि खीए प्हले ङाँर रासि क्रोदै चए मिग्लिइ येशूए प्हले प्हँवाबर होंइ, धै च्हि तुँसि ह्रोंसए क्रप्होइ खीए प्हले फ्योमल। येशूए प्हलेर म्वें लदै चइ छ्याँबै थाँ खबै अत्तर फोमिंमल।
सिमोनइ बिइ, “ङए सैंर, छे ल्हें माफ योंबै म्हिइ ल्हें म्हाँया ललै।” येशूजी चने बिइ, “क्हिइ ठिक ताँ मैंना।”
झाइले खीजी भाँडोर क्यु झोंसि चेलामैंए प्हले ख्रुमिंसि खीए क्रेर फैबै पछ्यौरइ चमैंए प्हले फ्योबर होंइ।
छाबै म्हरेस्योमैं छ्याँबै के लसि छ्याँबै मिं चल्दिब धै ह्रोंसए च्ह-चमिमैं छेनाले फारब, प्ह्रेंमैंलाज्यै या चब् थुँबर मान लब, थेब् आप्हैंनले बिश्वासीमैंए सेवा लब, दुःख तब्मैंलाइ ल्होब, छाबै छ्याँबै केमैंर सैं पिंब्मैं तल् त्हुम्।
दिलेया क्हेमैंइ मि ङ्हाँदुमैंलाइ म्हि आच्हि। क्हेमैंलाइ दुःख पिंब्मैं खाब् जा? च प्लब्मैंन् आङिं वा? क्हेमैंलाइ नियाधिश ङाँर बोब्मैं चमैंन् आङिं वा?