42 ङ्हिंना-ङ्हिंनइ च छे फोल् आखाँमा प्लबै म्हिइ चमैं ङ्हिंए छे माफ लमिंइ। छतसि लु बित्ति! तारे चमैं ङ्हिंए न्होंरि खाबइ च म्हिलाइ ल्हें म्हाँया ललै?”
क्हिइ लबै ताँन् छेरन् ङ्हाँबै केमैं खीजी क्षमा लमिंम्; धै क्हिए ताँन् नब-छब सल् लमिंम्,
“छबिमा म्रुँइ चए फिर ल्हयो खसि ‘क्हिइ ङने किंबै छे फोल् आत्हु! मुँरिगे!’ बिसि च केब्छैं ह्याल् पिंइ।
झाइले म्रुँ बेल्ले ह्रिस खसि ‘चइ ताँन् छे आफोन् समा दण्ड पिंब्मैंए योर पिंवाँइ।’
ङिए फिर आछ्याँब् लब्मैंलाइ ङिइ क्षमा पिंल् खाँब् धोंले ङिइ लबै आछ्याँबै केमैंउँइँले ङि क्षमा पिंनु।
सिमोनइ बिइ, “ङए सैंर, छे ल्हें माफ योंबै म्हिइ ल्हें म्हाँया ललै।” येशूजी चने बिइ, “क्हिइ ठिक ताँ मैंना।”
दिलेया परमेश्वरजी दयाम्हाँया लसि येशू ख्रीष्टउँइँले ताँन् म्हिलाइ छलेन् ठिक ठर्दिमिंइमुँ।
तलेबिस्याँ मुक्ति योंबर ङ्योइ तोइ लल् आखाँमै या ख्रीष्ट ह्रोंसन् युसि पापिमैंए पाप त्होमिंबर ठिक त्हेर सिमिंइ।
दिलेया ठिमइ बिब् धोंले के लसि परमेश्वरए उँइँर ठिक ठर्दिबै आशा लब्मैंइ सराप योंम्, तलेबिस्याँ “ठिमर प्ह्रिबै ताँन् ताँमैं छेनाले आम्हाँदिब्मैंइ सराप योंम्।” बिसि परमेश्वरए छ्वेर प्ह्रिइमुँ।
ङ्योइ लबै पाप त्होमिंबै ल्हागिर ख्रीष्टजी को बग्दिसि ङ्योलाइ खामिंइ, ङ्योए आछ्याँबै केमैं क्षमा लमिंइ। परमेश्वरए दयाम्हाँया बेल्ले थेब् मुँ!
धै परमेश्वरजी ख्रीष्टर क्हेमैंलाइ क्षमा लब् धोंले क्हेमैंज्यै या घ्रिइ घ्रिलाइ क्षमा लसि घ्रिइ घ्रिए फिर सैं प्ल्हसि ल्हयो खद्।
घ्रिइ तोइ लवास्याँ घ्रिज्यै या सैदिब्रें लद्, खाब् मुँले म्हिलाइ छ्याब् ल्हैदिबै ताँ तोइ मुँस्याँ घ्रिइ घ्रिलाइ क्षमा लब्रें लद्। क्हेमैंलाइ प्रभुजी क्षमा लमिंब् धोंलेन क्हेमैंज्यै या अरूलाइ क्षमा लमिंल् त्हुम्।