41 येशूजी चने बिइ, “प्लबै म्हि घ्रिल छे बोबै असामि ङ्हिं मुँल। चमैंइ घ्रिने हजार ङ्ह अर्कोने मुइ ङ्हच्यु हजार किंल् त्हुमल।
“दिलेया च केब्छैं बैरु त्होंह्यामा चइ ह्रोंसए चाँदिए मुइ प्र छे बोबै के लबै थु घ्रि त्होइ। धै ‘ङउँइँले बोबै छे फोद्’ बिसि चए खरिर क्हाइ।
ङिए फिर आछ्याँब् लब्मैंलाइ ङिइ क्षमा पिंल् खाँब् धोंले ङिइ लबै आछ्याँबै केमैंउँइँले ङि क्षमा पिंनु।
दिलेया येशूजी चमैंने बिइ, “क्हेमैंइन चमैंलाइ चल् पिंन्।” छबिमा चेलामैंइ येशूने बिइ, “ङि ह्यासि म्हैंन प्रेल्बै नोंसैए क्हें किंइ पखसि चुमैं चल् पिंले वा?”
ङिए पाप क्षमा लमिंनु, तलेबिस्याँ ङिए फिर आछ्याँबै के लब्मैंलाइ ङिज्यै या ङि क्षमा लम्। ङि सैदिल् आखाँबै जाँजर च्होंल् आपिंनु।’”
दिलेया धिं क्ल्हेए सैंर्बै ताँ आक्होसि ल्हें सजैं योंल् त्हुबै के लनाबिलेया चइ च्युगुदे मत्त्रे सजैं योंब्मुँ। परमेश्वरजी ल्हें आशिक पिंब्मैंउँइँले ल्हेंन् ह्रिब्मुँ, छलेन ल्हें सैए जिम्मा पिंब्मैंउँइँले झन ल्हें किंब्मुँ।
झाइले अर्को ताँ, सिलोआम बिबै क्ल्ह्योर्बै धरर फुयासि च्युसे प्रे म्हि सियाल। चमैं या अरू यरूशलेमथेंमैं भन्दा ल्हें पापिमैं तसि सिब् वा?
येशूजी फरिसीए सैंर्बै ताँ सेसि “ओ सिमोन क्हिने ताँ घ्रि बिल् त्हुइमुँ,” बिइ। सिमोनइ बिइ, “तो ताँ मुँ गुरु? बिद्।”
छतसि ङ क्हिने बिमुँ, चुइ ङलाइ च्हौ ल्हें म्हाँया लइमुँ। छतसि चुए पाप ल्हें मुँलेया क्षमा तइमुँ, दिलेया च्युगुदे पाप माफ योंबै म्हिइ ङलाइ च्युगुदेन् म्हाँया लमुँ।”
तलेबिस्याँ ताँन् म्हिइ पाप लइमुँ, छतसि खी ङाँर फेनेल् आखाँइमुँ।
पाप कति ल्हें लइ बिब् सेरिगे बिसि परमेश्वरजी ठिम पिंइ। खैले पाप ल्हें ततै ह्याइ, छलेन परमेश्वरए दयाम्हाँया झन् ल्हें ततै ह्याइ।