4 चमैं येशू ङाँर खसि यो छ्युँ लदै बिइ, “ओ गुरु, कप्तानए के लबै म्हि बेल्ले नसि सिबर होंइमुँ, छतसि चलाइ सल् लमिंरिगे बिसि क्हिने यो छ्युँ लबर चइ ङि चुर कुलब् ग। च क्हिए ल्हयो योंबै लायकर्बै मुँ।
“सहरर मुँले नाँसर मुँले क्हेमैं ह्यासि चर्बै छ्याँबै सैं प्ह्याबै म्हि म्हैसि च नाँसर टिन् समा च म्हि ङाँर्न टिद्।
च धिंर्बै म्हिमैंए सैं छ्याँब मुँस्याँ क्हेमैंइ पिंबै आशिक चमैंइ योंरिगे, दिलेया चमैंए सैं छ्याँब आरेस्याँ क्हेमैंए छिं ङ्हाँब क्हेमैंनेन् एखरिगे।
दिलेया सिबउँइँले सोगों तसि स्वर्गर ह्याबै योग्यर्बै ठर्दिबै म्हिमैंइ ब्ह्या आल, ब्ह्या आलमिं।
च कप्तानइ येशूए बारेर्बै ताँ थेल। छतसि खीए के लबै म्हि सल् लमिंरिगे बिसि यहूदीमैंए चिबनाँब्मैं येशू ङाँर यो छ्युँ लबर कुलइ।
तलेबिस्याँ च ङ्यो यहूदीमैंलाज्यै या म्हाँया लबै म्हि ग, ङ्योए च्हों धिं चइन बनेमिंब् ग।”
चइ परमेश्वर म्हाँदिमल, धै च नेरो चए परवा ताँनइ परमेश्वरजी बिब ङिंमल। चइ थेबै सैंइ म्हिमैंए खाँचोमैं टार्दिमिंसि परमेश्वरने खोंयोंन् बिलै प्राथना लरिमल।
दिलेया क्हेमैं सार्डिसथेंमैं न्होंरि को-कोइ म्हिमैंइ क्वेंर क्ह्रि ङ्हाँल् आलब् धोंले पापउँइँले स्योसि छ्याँबै के लइमुँ। चमैं ङने प्रबै लायकर्बै तसि चमैं फोस्रे ब्योंबै क्वें खिसि ङने प्रब्मुँ।