16 छाबै के म्रोंसि ताँन् म्हिमैं बेल्ले ङ्हिंयाँइ, धै “परमेश्वर बेल्ले थेब नेरो छ्याँब् मुँन! ङ्योए म्हाँजोर थेबै अगमबक्ता युइमुँ! खी ह्रोंसए म्हिमैं जोगेमिंबर युइमुँ,” बिइ।
क्हिजी पृथ्बीए वास्ता लमुँ, धै नाँ कुलमिंसि स प्हाँमिंमुँ, क्हिजी चर ल्हें रा-रोमैं रोमिंमुँ। म्हिमैंए ल्हागिर चबै सैमैं योंरिगे बिसि परमेश्वरए स्योंमैं क्युइ प्लिंरिमुँ, तलेबिस्याँ क्हिजी छान् तरिद् बिल।
छले उँइँमा हारूनइ बिबै ताँ म्हिमैंइ क्वेंइ। धै याहवेहजी इस्राएलीमैंए न्हुँ लमना धै चमैंए दुःख या म्रोंइमुँ बिसि चमैंइ थेमा चमैंइ क्र कुरसि याहवेहलाइ फ्योसि खीए मिं क्वेइ।
लडमैं पोंब, स्यालेमैं सयाब, डुडमैं प्रयाब, कनमैंइ म्रोंल् खाँब् तइ। छाब् म्रोंसि म्हिमैं प्लेटोयासि इस्राएल ह्रेंर्बै परमेश्वर बेल्ले थेब मुँन बिसि खीए मिं क्वेइ।
येशूने मुँबै हुलइ बिइ, “चु गालील ह्युलर्बै नासरतउँइँले खबै अगमबक्ता येशू ग।”
छबिमा चमैं ङ्हिंब् धों ङ्हाँदै सैं तोंदै आतुरले छगोंउँइँले त्होंसि खीए चेलामैंने सँउँसर बिबर न्हेह्याइ।
छले खीजी लबै औदिबै के म्रोंसि चर्बै म्हिमैं ङ्हिंयाँइ, धै म्हिमैंलाइ च्हौ थेबै शक्ति पिंबै परमेश्वरए मिं क्वेइ।
परमेश्वरजी लबै छाबै के म्रोंसि चमैंए ङ्हेब्-ट्हुब्मैं छक्क तसि परमेश्वरने ङ्हिंइ। चु ताँए बयन यहूदीया ह्युलर्बै कों-कोंजरे थेनेइ।
“इस्राएलीमैंइ म्हाँदिबै परमेश्वरए मिं थेब तरिगे। तलेबिस्याँ ह्रोंसए म्हिमैं जोगेमिंबै ल्हागिर खी युइमुँ।
चमैंइ चु सहर फुवासि चु न्होंर्बै ताँन् म्हिमैं या सैवाब्मुँ। धिंए गारार युँमा घ्रिए फिर अर्को युँमा तरिब् आरे। तलेबिस्याँ ‘ङिं जोगेमिंबर परमेश्वर युल!’ बिबै ताँ क्हेमैंइ क्होल् आखाँल।”
झाइले स्वर्गदूतइ खै बिल छाबन् प्ह्रोंछैंमैंइ म्रोंल् योंसि चमैंइ परमेश्वरए मिं बेल्ले थेब् लसि खीलाइ धन्यबाद पिंसि क्वे प्रिंदै एह्याइ।
“तो ताँ जा?” बिसि येशूजी चमैंने ङ्योएमा चमैंइ बिइ, “नासरतथें येशूए बारेर्बै ताँ खी अगमबक्ता मुँल, खीजी परमेश्वर नेरो म्हिमैंए उँइँरि शक्ति मुँबै के लसि छ्याँबै ताँमैं लोमिंमल।
छाब् म्रोंसि चर्बै ताँन् म्हिमैं प्लेटोयाइ। धै परमेश्वरए के म्रोंसि बेल्ले ङ्हिंसि खीए मिं थेब लदै “तिंयाँ ङिंइ औदिबै के म्रोंइ,” बिइ।
छतब् म्रोंसि सिमोन पत्रुसइ येशू प्रभुए उँइँर पत्खु तसि बिइ, “ओ प्रभु क्हि ङ ङाँइँले ह्रेंगो तयाद्, तलेबिस्याँ ङ पापि म्हि ग।”
येशूजी छबिमा सियाबै कोलो सोगों तसि क्हुँइ, धै पोंबर होंइ। झाइले येशूजी कोलो चए आमाने पिंइ।
छ लब् म्रोंसि येशूलाइ न्हिम्तो लबै फरिसीइ सैं न्हों-न्हों “चु म्हि क्ह्रोंसेंन्ले अगमबक्ता ङिब् ग बिस्याँ चुइ खीलाइ छुइबै च्हमिरि खैतबै म्हि जा बिसि सेमल। चु पापि च्हमिरि ग!” बिबर होंइ।
छतमा गेरासेनस ह्युलर्बै म्हिमैंइ येशूलाइ खेंमैंए नाँसउँइँले ह्यामिंन् बिसि यो छ्युँ लइ, तलेबिस्याँ चमैं बेल्ले ङ्हिंयाँल। छबिमा येशू डुँङ्गार क्रेसि ह्याबि छेमा।
चेलामैंइ बिइ, “कोइ ‘क्युर प्ल्हुँसि बप्तिस्मा पिंबै यूहन्ना’ बिमुँ, कोइ ‘स्योंम्बै एलिया’ बिमुँ, कोइ ‘अगमबक्तामैं न्होंर्बै घ्रि धबै सोगो तसि खना,’ बिमुँ।”
चमैंइ चने ङ्योएइ, “छ बिस्याँ क्हि खाब् जा? क्हि एलिया वा?” यूहन्नाइ बिइ, “ङ आङिं।” च्हमा चमैंइ ङ्योएइ, “क्हि च अगमबक्ता वा?” चइ बिइ, “ङ आङिं।”
यूहन्नाने ङ्योएइ, “क्हि परमेश्वरजी कुल्मिंबै म्रुँ ख्रीष्ट या आङिं, एलिया या आङिं, धै अगमबक्ता या आङिं, बिस्याँ क्हिइ म्हिमैं तले क्युर प्ल्हुँसि बप्तिस्मा पिंरिमुँ?”
च च्हमिरिइ खीने बिइ, “अँ, क्हि अगमबक्ता मुँन बिब ङइ था सेइ।
खीजी लबै छाबै औदिबै चिनु म्रोंसि च म्हिमैंइ “ह्युलर युल् त्हुबै अगमबक्ता क्ह्रोंसेंन चुन् मुँन,” बिइ।
“चइ क्हिए मि म्रोंल् लमिंसेरो तारे चए बारेर क्हिइ तो बिम्दि?” बिसि चमैंइ च म्हिने ङ्योएमा चइ बिइ, “खी अगमबक्ता ग।”
चु ताँ थेबै तोंदोंन् हननिया सर क्हुरिह्याइ धै सो पिवाइ। चु ताँ थेब्मैं ताँन् बेल्ले ङ्हिंयाँइ।
“च मोशाइन इस्राएलीमैंने बिल, ‘परमेश्वरजी ङ त्हाँब् धोंले क्हेमैंए आघें-अलिमैं न्होंउँइँले क्हेमैंए ल्हागिर अगमबक्ता घ्रि त्हाँब्मुँ।’
छले ङइ सैं एसि परमेश्वरए के लब् म्रोंसि चमैंइ परमेश्वरए मिं क्वेइ।