14 खीजी च कोलो नोबै खाट छुइमा कोलो नोब्मैं रायाइ। येशूजी च सियाबै कोलोने बिइ, “ओ बाबु, ङइ क्हिने बिमुँ, ‘रेद्!’”
तलेबिस्याँ खीजी बचन पोंसि तोन्दोंरि सैमैं लमिंइ; खीजी तयाद् बिमा ताँन् सै तयाइ।
झाइले कोलोए यो क्हासि खीजी बिइ, “तालिता कूमि!” छ बिब, “ओ नानि, ङइ क्हिने बिमुँ, रेद्!” बिब् ग।
च कोलोए आमा म्रोंसि येशूए सैंर बेल्ले ल्हयो खसि चने “आक्रोद्,” बिइ।
येशूजी छबिमा सियाबै कोलो सोगों तसि क्हुँइ, धै पोंबर होंइ। झाइले येशूजी कोलो चए आमाने पिंइ।
येशूजी छले कोलो सोल् लमिंबै ताँ यहूदीया नेरो च खागुबै ह्युल तिगोंन् थेनेइ।
येशूजी चने बिइ, “सियाब्मैं सोगों लमिंब नेरो खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंब ङन् ग। ङए फिर बिश्वास लब्मैं सिलेया सोगों तब्मुँ।
तलेबिस्याँ खैले आबाजी सियाब्मैं सोगों लमिंसि छारा छ्ह पिंमुँ, छलेन च्हज्यै या खाबलाइ छ्ह पिंदा ङ्हाँमुँ, चमैंलाइ छ्ह पिंब्मुँ।
क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ, च त्हे खसिन् मुँ, च त्हे तोगोन् ग। सियाब्मैंइ परमेश्वरए च्हए कै थेब्मुँ, धै च्हए कै थेब्मैं सोल् योंब्मुँ।
परमेश्वरए छ्वेर छले प्ह्रिइमुँ, “ङइ क्हिलाइ ह्रें-ह्रेंमैंए खे तल् पिंइमुँ।” अब्राहामइ परमेश्वरए फिर बिश्वास लबइले परमेश्वरए उँइँर अब्राहाम ङ्यो ताँनए खे ग। परमेश्बरजी सियाबै म्हिलाइ सोगों लमिंम्, धै म्हिमैंइ लल् आखाँबै सै या खीजी पोंसि तल् लमिंम्।
(चमैंइ आसेल्ले लबै केमैंए बारेर पोंबै या फा पिन् तबै ताँ ग।)