13 च कोलोए आमा म्रोंसि येशूए सैंर बेल्ले ल्हयो खसि चने “आक्रोद्,” बिइ।
खैले आबाइ ह्रोंसए च्ह च्हमिमैंए फिर ल्हयो खमुँ, छलेन खीलाइ मान लब्मैंए फिर याहवेहजी ल्हयो खम्।
दिलेया ओ प्रभु, क्हि ल्हयो खब नेरो दयाम्हाँया मुँबै परमेश्वर ग, युनन् ह्रिस आखब, ताँनए फिर खोंयोंइ आनुबै म्हाँया लब नेरो भर लल् खाँब मुँ।
तलेबिस्याँ ओ प्रभु, क्हि स्वाब नेरो क्षमा पिंरिब् मुँ, क्हिए मिं किंब्मैं ताँनलाइ क्हिजी खोंयोंइ आनुबै थेबै म्हाँया लम्।
“चु म्हिए हुल म्रोंसि ङ ल्हयो खम्, तलेबिस्याँ चुमैं ङने बालु मुँब तिंयाँ सोंरो तइ। चुमैंने चबै सै तोइ आरे।
च लिउँइँ प्रभुजी अरू ङिच्यु चेलामैं त्हाँसि खी ह्याबि छेबै सहर नेरो नाँसजरे ह्रोंस् भन्दा ओंसों चमैं ङ्हिं-ङ्हिं लसि कुलइ।
तिगें क्ल्ह्यो घ्रिर येशू प्राथना लरिल। खीजी प्राथना लल् खाँबै लिउँइँ खीए चेला घ्रिइ खीने बिइ, “ओ प्रभु, क्युर प्ल्हुँसि बप्तिस्मा पिंबै यूहन्नाइ ह्रोंसए चेलामैं प्राथना लब् लोमिंब् धोंले ङिलाज्यै या लोमिंन्।”
छतमा येशूजी चने बिइ, “क्हेमैं फरिसीमैं थलि प्हेलाए फि-फि छेन्ले म्याम्। दिलेया क्हेमैंए सैंर बिस्याँ आछ्याँबै ताँमैं नेरो लोबइ प्लिंइमुँ।”
प्रभु येशूजी बिइ, “भर लल् खाँब नेरो बुद्धि मुँबै म्हि खाब् जा? धिं क्ल्हेइ ह्रोंसए धिंर्बै तोन्दोंरि सैए जिम्मा पिंसि ह्याबै लिउँइँ भर लल् खाँब नेरो बुद्धि मुँबै म्हिइ अरू केब्छैंमैंलाइ चब् थुँबै तौदु छेनाले लमिंम्।
दिलेया प्रभु येशूजी चने बिइ, “ओ फिब्लो पार्दिब्मैं! क्हेमैंए न्होंरि खाबज्यै या प्रिबै त्हिंइर ह्रोंसए गधामैं नेरो क्ल्यामैं प्ह्रोंउँइँले पिसि क्यु थुँबर आबो वा?
कुल्मिंबै चेला चिब्मैंइ प्रभुने बिइ, “ओ प्रभु, ङिए बिश्वास बडिमिंन्।”
प्रभु येशूजी बिइ, “क्हेमैंने पासगिए फुँ धों प्रेथेबै च्युगुथिरि मत्त्रे बिश्वास मुँ बिस्याँ ‘चु काफलए धुँ मा ङ्युँइर रुँइँयाद्,’ बिलेया चइ ङिंब्मुँ।”
प्रभुजी धबै चमैंने बिइ, “च अधर्मि नियाधिशइ तो बिइमुँ, मैंन्दि।
च्हमन् जखायस रासि प्रभु येशूने बिइ, “प्रभु, ङ तारे ह्रोंसए सै न्होरए आधा भाग ङ्हाँदुमैं चुमिंम्। झाइले ङइ रोमी म्रुँए ल्हागिर बालि रेमा खाबलाज्यै या लुसि मुइ किंना बिलेया तिबाँर प्लिबाँ तेंसि चमैं एमिंब्मुँ।”
छतमा प्रभु येशूजी लिग्याँ तोसि पत्रुसलाइ ङ्ह्योमा “क्हिइ सोंखे समा ङलाइ ङो आसे आबिन् समा नग भाले ओररिब् आरे,” बिसि येशूजी बिबै ताँ पत्रुसइ मैंइ।
चमैं उ न्होंर होंमा प्रभु येशूए सिनुआम्रों।
झाइले “प्रभु येशू क्ह्रोंसेंन सोगों तसि रेखना! धै सिमोन ङाँर म्रोंखन!” बिसि चमैंने बिइ।
नाँसर फेखबि छेमा ल्हें म्हिमैं सियाबै कोलो सबर ह्यासिन् मुँल। च कोलोए आमाल च च्ह घ्रिन् मुँल, चए आबा या ओंसोंन् सियाल।
खीजी च कोलो नोबै खाट छुइमा कोलो नोब्मैं रायाइ। येशूजी च सियाबै कोलोने बिइ, “ओ बाबु, ङइ क्हिने बिमुँ, ‘रेद्!’”
चु ताँ थेसि यूहन्नाइ ह्रोंसए चेलामैं न्होंर्बै म्हि ङ्हिं प्रभु येशू ङाँर चु ताँ ङ्योएबर कुलइ, “युल् त्हुबै म्रुँ ख्रीष्ट क्हिन् उ? ङिइ अर्को म्हिए घ्याँ ङ्ह्योल् त्हुब् जा?”
चर ताँन् म्हिमैं क्रोरिल। झाइले येशूजी चमैंने “आक्रोद्, कोलो आसिइमुँ, न्हरु च्हुइरिब् ग,” बिइ।
प्रभुए प्हलेर बेल्ले लिंबै थाँ खबै अत्तर फोमिंसि ह्रोंसए क्र प्होइ फ्योमिंब चुन् मरियम मुँल। चए अलि लाजरस नरिल।
लाजरसए आनामैं ङ्हिंइ “प्रभु, क्हिजी बेल्ले म्हाँया लबै लाजरस नरिइमुँ” बिसि येशू ङाँर सँउँसर कुलइ।
स्वर्गदूतमैंइ चने “ओ नानि, क्हि तले क्रोरिल?” बिसि ङ्योएमा चइ बिइ, “म्हिमैंइ ङए प्रभु बोयाना। दिलेया खी खनिर थेंगे ङइ आसे।”
येशूजी चने “ओ नानि, क्हि तले क्रोरिल? क्हिइ खाब् म्हैल?” बिसि ङ्योएमा चइ खी बगैंचार के लबै म्हि धों ङ्हाँसि बिइ, “चिब, क्हिइ छुइले खीलाइ बोयास्याँ, खनिर थेंइँमुँ ङने बिमिंन्। खीलाइ ङ बोह्याम्।”
यूहन्नाइ भन्दा येशूजी ल्हें चेलामैं बनेसि बप्तिस्म या पिंरिइमुँ बिबै ताँ फरिसीमैंइ थेइ।
च त्हेर्न तिबेरियास बिबै नाँसउँइँले अरू डुँङ्गामैं येशूजी धन्यबाद पिंसि म्हिमैंलाइ क्हें चल् पिंबै क्ह्योर फेखइ।
झाइले न्हुँ लब्मैं न्हुँ आलब्मैं धोंले टिरिद्। छलेन सैं तोंब्मैं सैं आतोंब्मैं धोंले टिरिद्, किंसि पखबै सैमैं या ह्रोंसल् धों आङ्हाँन्।
ओ अलि-अङाँमैं, न्हरु च्हुइरिब्मैंए बारेर क्हेमैंइ था सेरिगे झाइले प्रभु येशूए फिर आशा आलब्मैंइ धोंले न्हुँ आलरिगे बिब ङिए सैं मुँ।
छतसि ताँन् सैर खी ह्रोंसए अलिमैं धोंबन् तल् त्हुइ, धै म्हिमैंए पाप त्होमिंसि क्षमा लबै ल्हागिर परमेश्वरए सेवा लबै ल्हागिर खी बिश्वास मुँब नेरो ल्हयो मुँबै ख्रो पिंबै खेगि क्रथे तइ।
ङ्योए ल्हागिर ख्रो पिंबै खेगि क्रथेजी ङ्योए दुःखर ल्होल् खाँम्। तलेबिस्याँ ङो चुसि ङ्योलाइ पापर च्होवाब् धोंले खीलाज्यै या पापर च्होवाबै ल्हागिर तोन्दोंरि सैर ङो चुल, दिलेया खैबै ङोज्यै या खीलाइ पापर च्होवाल् आखाँ।