48 च म्हि धिं बनेबै म्हि धों तब् ग। च म्हिइ गैरु जग त्हासि पारए फिर जग झोंइ। झाइले नाँ बाडि तसि थेबै प्हँले च धिंए फिर उँयालेया च धिं तोइ आत, तलेबिस्याँ चइ भोंन्ले धिं बनेल।
छतसि क्हिलाइ त्होल् खाँबै त्हे मुँमन् क्हिजी बिब् ङिंब्मैं ताँनइ प्राथना लरिगे। छलमा प्ल्हों खबै भेल्गज्यै या चमैंलाइ छुइरिब् आरे।
खी मत्त्रे ङ रक्षा लमिंबै पारा, नेरो ङए किल्ला ग, छतसि ङ ङ्हिंसि त्हाररिब् आरे।
खो, याहवेहए मिंर ङ्यो क्वे प्रिंले! ङ्यो रक्षा लमिंबै पारा ङाँर ह्यासि सैं तोंदै कै तेसि ओरले!
नाँ-खैं खमा दुष्टमैं घ्रि या चैरिब् आरे, दिलेया ठिक के लब्मैं बिस्याँ खोंयोंन् बिले तरिब्मुँ।
खाब् म्हि ङ ङाँर खसि ङइ बिबै ताँ थेसि ङइ खै बिमुँ छान् लमुँ, च म्हि खैबै तम् बिसि ङ क्हेमैंने बिमुँ:
दिलेया खाबइ ङए ताँ थेसेया ङइ बिब् धों आल, च म्हि अर्को धिं बनेबै म्हि धों तब् ग। च म्हिइ गैरु जग आतल्ले सए फिर्न धिं बनेइ। धै च धिंए फिर प्हँले युमा युनन् फुयाम्। झाइले चला थेबै नोक्सन् तयाइ।”
“क्हेमैं ङने बालु टिमा छिं ङ्हाँरिगे बिसि ङइ क्हेमैंने चु ताँमैं बिइमुँ। ह्युलर मुँमा क्हेमैंलाइ दुःख तब्मुँ, दिलेया सैं थेब लद्। ङइ ह्युललाइ ट्होवाइमुँ।”
चमैंइ च क्ल्ह्योर्बै चेलामैंए सैं भोंब् लमिंदै “खोंयोंन् बिलै परमेश्वरए ताँर बिश्वास लसि टिरिद्,” बिसि अर्थि पिंइ, धै “परमेश्वरए ग्याल्सर होंबै ल्हागिर ङ्योइ ल्हें दुःख सैदिल् त्हुम्,” बिबै ताँ या लोमिंइ।
कुल्मिंबै चेला चिब्मैं नेरो अगमबक्तामैंइ जग झोंइ। च जगए फिर ङि यहूदीमैंलाइ धोंले क्हेमैंलाज्यै या खीजी थेंमिंइमुँ। च जगए तेंर्बै क्र युँमा बिस्याँ येशू ख्रीष्टन् ग।
दिलेया परमेश्वरजी बिबै ताँ बिस्याँ थेबै जग धोंले भोंब मुँ। च जगए फिर पबित्र प्ल्हजी छाप ल्हैदिइमुँ, “प्रभुजी खीए म्हिमैं ङो सेमुँ” धै “प्रभए मिं किंब्मैं ताँन् आछ्याँबै केउँइँले ह्रेंगो तल् त्हुम्।”
छतसि ओ ङए अलि-अङाँमैं, परमेश्वरजी क्हेमैंलाइ त्हाँसि हुइमुँ बिबै ताँ क्ह्रोंसेंन् ग बिसि उँइँबै ल्हागिर क्हेमैं छेनले छ्ह थोद्। छ लस्याँ क्हेमैं परमेश्वरउँइँले खोंयोंइ ह्रेंगो तरिब् आरे।
ओ ङइ खोबै कोलोमैं, ख्रीष्ट युमा ङ्यो भोंब तरिगे, धै खी युबै त्हिंइर खीए उँइँर ङ्यो फापिल् आत्हुरिगे बिसि खीनेन् घ्रिन् तसि प्रद्।
क्हेमैंलाइ पापर च्होवाबै सैउँइँले परमेश्वरजी जोगेल् खाँम्, धै तोइ छ्याब् आरेब् लमिंसि परमेश्वरए उँइँर सैं तोंन्ले टिल् योंब लमिंल् खाँम्।