47 खाब् म्हि ङ ङाँर खसि ङइ बिबै ताँ थेसि ङइ खै बिमुँ छान् लमुँ, च म्हि खैबै तम् बिसि ङ क्हेमैंने बिमुँ:
तलेबिस्याँ स्वर्गर मुँबै ङए परमेश्वर आबाए सैंर मैंब् धोंले लब्मैंन् ङए अलि, ङए अङाँ, ङए आमा ग।”
पत्रुसइ छले ताँ लनालन् चारबै न्हाँम्स्योइ खेमैंलाइ हुवाइ। धै “चु ङइ खोबै च्ह ग। चु म्रोंसि ङ बेल्ले सैं तोंइमुँ। चइ बिबै ताँ छेनाले थेद्!” बिबै कै च न्हाँम्स्यो न्होंउँइँले थेइ।
दिलेया येशूजी च च्हमिरिने बिइ, “ओ नानि, ङए ताँ थेद्! परमेश्वरए ताँ थेसि खीजी बिब् म्हाँदिबै म्हिइ झन् आशिक योंब्मुँ।”
“ङए लिलि खब्मैंइ ह्रोंसए आबा, आमा, प्ह्रेंस्यो, प्हसेमैं, अलि-अङाँमैं नेरो ह्रोंसए ज्यु या तो धोंइ आङ्हाँ बिस्याँ च ङए चेला तल् आखाँ।
च म्हि धिं बनेबै म्हि धों तब् ग। च म्हिइ गैरु जग त्हासि पारए फिर जग झोंइ। झाइले नाँ बाडि तसि थेबै प्हँले च धिंए फिर उँयालेया च धिं तोइ आत, तलेबिस्याँ चइ भोंन्ले धिं बनेल।
झाइले गेगरर तेबै प्लु चुन् ग: खाबइ परमेश्वरए ताँ थेसि सैं तों-तोंइ क्वेंम्। दिलेया चमैंए जरा आत। छतसि चमैंइ तिस्याँदे मत्त्रे च ताँ क्वेंम्, तलेबिस्याँ ह्रोंसए फिर दुःखमैं तमा बिब् धों आतमा चमैंइ पिवाम्।
छ्याँबै सर तेबै प्लु बिस्याँ छेनले म्लोखइ। धै च प्लु थेब् तसि ल्हें रो रोइ।” च्हौ बिल् खाँसि येशूजी थेबै कैले बिइ, “थेबै न्ह मुँब्मैंइ थेरिगे।”
ङए क्युमैंइ ङए कै थेम्, ङइ चमैंलाइ ङो सेम्। छतसि चमैं ङए लिलि खम्।
क्हेमैंइ चु ताँ क्होसि छलेन् लइ बिस्याँ क्हेमैं ङ्हो सब्मैं तब्मुँ।
“क्हेमैंइ ङलाइ म्हाँया लम् बिस्याँ ङइ बिबै ताँमैं या ङिंब्मुँ।
दिलेया क्हेमैं खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंबर ङ ङाँर खल् आङिं।
येशूजी चमैंने बिइ, “खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंबै क्हें ङन् ग। ङ ङाँर खब्मैं खोंयोंइ फो ख्रेंरिब आरे, धै ङए फिर बिश्वास लब्मैं खोंयोंइ क्यु पिरिब आरे।
ङए आबाजी ङने पिंब्मैं ताँन् ङ ङाँर खब्मुँ, धै ङ ङाँर खब्मैंलाइ ङइ खैलसे या पिरिब् आरे।
यहूदी चिबनाँब्मैंइ खीने बिइ, “क्हि मोंइ स्याइमुँ बिसि ङिइ तोगो छेनाले था सेइ! ङिए खे अब्राहाम सियाइ, धै अगमबक्तामैं या सियाइ, दिलेया क्हि बिस्याँ ‘ङइ बिब् ङिंब्मैं खोंयोंइ सिल् त्हुरिब् आरे बिमुँ।’
खी ताँन् जाँचउँइँले पास तल् खाँसि खीए ताँ म्हाँदिब्मैं ताँनए ल्हागिर खी खोंयोंइ आखाँबै छ्हए मुल तइमुँ।
छतसि ठिक के लल् ह्रसेया आलबै म्हिइ पाप लम्।
छतसि प्रभु येशू ङाँर ह्याद्। खी खोंयोंइ तरिबै पारा धों तब् ग। म्हिमैंइ खीलाइ आक्वेंसि तो धोंइ आङ्हाँलैया खी परमेश्वरजीन् त्हाँब नेरो योंसे योंल् आखाँब मुँ।
छतसि ओ ङए अलि-अङाँमैं, परमेश्वरजी क्हेमैंलाइ त्हाँसि हुइमुँ बिबै ताँ क्ह्रोंसेंन् ग बिसि उँइँबै ल्हागिर क्हेमैं छेनले छ्ह थोद्। छ लस्याँ क्हेमैं परमेश्वरउँइँले खोंयोंइ ह्रेंगो तरिब् आरे।
ख्रीष्टजी ठिक के मत्त्रे लम् बिब क्हेमैंइ सेइमुँ। छतसि ठिक के लब्मैं ताँन् परमेश्वरए प्हसेमैं ग बिसि क्हेमैंज्यै या सेइमुँ।
ओ ङइ खोबै कोलोमैं, क्हेमैंलाइ खाबज्यै या भाँड्याल्आखाँरिगे। प्रभु येशू ख्रीष्ट धोंले ठिक के लबै म्हि छ्याँबै सैं प्ह्याबै म्हि ग।
खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंबै सिंधुँउँइँले रोमैं चल् योंसि सहरर्बै म्रामैंउँइँले होंल् योंरिगे बिसि ह्रोंसए क्वें ख्रुब्मैं ङ्हो सब्मैं ग।