36 क्हेमैंए परमेश्वर आबाजी ताँनए फिर ल्हयो खब् धोंले क्हेमैंज्यै या ताँनए फिर ल्हयो खद्।
छतसि क्हेमैंए स्वर्गर टिबै आबा पक्का के लब् धोंले क्हेमैं या छलेन् पक्का के लल् त्हुमुँ।”
छले आङिं, ह्रोंसए शत्तुरमैंलाज्यै या म्हाँया लद्, चमैंए फिर ल्हयो खद्, एल् आखाँबै म्हिमैंलाज्यै या छे पिंन्। छलस्याँ परमेश्वरङाँइँले क्हेमैंइ थेबै इनाम योंब्मुँ। धै क्हेमैं ताँन् भन्दा थेबै परमेश्वरए च्ह-च्हमि ठर्दिब्मुँ, तलेबिस्याँ परमेश्वरजी बैगुनिमैं नेरो दुष्टमैं फिर ल्हयो खम्।
“आगुए फिर छ्याब् आल्हैदिद्, आगुने चम् आछ्याँबै के लबै म्हि ग आबिद्। छलस्याँ परमेश्वरज्यै या क्हेमैंए फिर छ्याब् ल्हैदिरिब् आरे। अरूलाइ क्षमा पिंन्, धै परमेश्वरज्यै या क्हेमैंलाइ क्षमा पिंब्मुँ।
ताँन् खालर्बै आछ्याँबै ताँमैं, ह्रिस खब, ह्रिस लब, गाल् केब, प्होंगि कैगि लब पिवाद्।
दिलेया परमेश्वरजी ह्रब्-सेबै लमिंबै म्हिए सैं छ्याँब तम्, धै चइ आक्ह्रिब्मैं क्ह्रिमिंब, आगुए फिर ल्हयो खब, च्हैंसि मैंसि के लब, दयाम्हाँया लब, छ्याँबै केमैं लब, खाबै आफेलल्ले क्ह्रोंसेंन्बै ताँ लब तम्।