30 क्हिने बालु ह्रिब्मैंलाइ पिंन्, धै क्हिए समनमैं बोयाब्मैंने धबै आह्रिद्।
आयोंब्-आख्युब्मैंलाइ चइ सैं प्ल्हसि पिंइमुँ; चइ लबै ठिक केमैं खोंयोंन् बिलै तरिम्; चलाइ ताँनइ मान लब्मुँ, धै चए क्र कैंडो तब्मुँ।
आयों आख्युब्मैंए खाँचो टार्दिमिंबै म्हिइ आशिक योंम्! छाबै म्हिए फिर दुःख तमा याहवेहजी चलाइ दुःखउँइँले फ्रेमिंम्।
आयो-आख्युब्मैंलाइ पिंब याहवेहलाइ खि पिंब् ग, धै खाबइ तो लइमुँ चए इनाम खीजी पिंब्मुँ।
त्हिंतिमिन् चइ तोन्दोंरि सै झन् ल्हें योंस्या तमल ङ्हाँरिम्, दिलेया ठिक के लबै म्हिमैंइ यो प्ल्हसि पिंम्।
आयों-आख्युब्मैंलाइ पिंबै म्हिइ आशिक योंब्मुँ, तलेबिस्याँ चइ ह्रोंसए चबै सैमैं ङ्हाँदुमैंलाइ चुमिंम्।
“छतसि क्हेमैंज्यै ह्रोंसए अलिलाइ सैं न्होंउँइँले क्षमा आपिंस्याँ, स्वर्गर मुँबै ङए आबाज्यै या क्हेमैं क्षमा पिंरिब् आरे।”
दिलेया ङ क्हेमैंने बिमुँ, क्हिए न्होह्रों लब्मैंने खि आफोद्। खाबज्यै क्हिए क्योलोउँइँबै क्ह्राँबोर ल्हिस्याँ क्हिइ त्हेब्रेउँइँबै क्ह्राँबो या चउँइँ तोमिंन्।
ङिए फिर आछ्याँब् लब्मैंलाइ ङिइ क्षमा पिंल् खाँब् धोंले ङिइ लबै आछ्याँबै केमैंउँइँले ङि क्षमा पिंनु।
क्हिए थलि प्हेलार मुँबै सैमैं आयोंब्मैं पिंन्। छ लस्याँ न्हों मुँलेया बैरु मुँलेया क्हेमैंए ल्हागिर ताँन् चोखो तब्मुँ।
“छतसि क्हेमैंए सै न्होर चुँसि योंबै मुइ आयोंब्मैं पिंन्। झाइले ह्रोंसए ल्हागिर खोंयोंइ स्योब आतबै नेंदोमैं रोसि नाँस आतबै सै न्होर स्वर्गर साँन्। स्वर्गर थेंबै सै न्होर खोंयोंइ आम्ह, तलेबिस्याँ खाबज्यै ह्योल् आँखाँ, झाइले प्हुँलुँज्यै आच।
चए ताँ थेसि येशूजी चने बिइ, “अझै क्हिइ लल् त्हुबै के घ्रि चैमुँ। क्हिने मुँबै सैमैं ताँन् चुँसि योंबै मुइ ङ्हाँदुमैं चुमिंन्, धै ङए लिलि प्रद्, छलस्याँ क्हिइ स्वर्गर सै न्होर योंब्मुँ।”
खाबज्यै क्हिए क्हाँबोर ल्हिस्याँ अर्को क्हाँबो या तोमिंन्, छलेन खाबज्यै क्हिए बक्खु प्हेंवास्याँ ह्रेंगै या बोल् पिंन्।
“म्हिमैंइ ह्रोंसने छ्याँब् लरिगे ङ्हाँस्याँ क्हेमैंज्यै या चमैंने छ्याँबन् लद्।
ह्रोंसने मुँबै सैमैं अरूलाज्यै या पिंन् छलस्याँ खाँदि-खाँदिसि, म्युरुरुले ङेयाल्ले परमेश्वरजी झन् ल्हें सैमैं क्हेमैंलाइ पिंब्मुँ। क्हेमैंइ खैले क्होंएँसि पिमुँ, छलेन परमेश्वरजी क्हेमैंलाज्यै या क्होंएँसि पिंब्मुँ।”
प्रभु येशूजी बिबै चु ताँ मैंन्, ‘किंबै म्हि भन्दा पिंबै म्हिइ आशिक् योंम्।’ छतसि क्हेमैंज्यै या बेल्ले भोंले के लसि भों आरेब्मैं ल्होल् त्हुम् बिसि क्हेमैंए उँइँर्न ङइ के लसि नमुना उँइँमिंइँमुँ।”
तलेबिस्याँ ङ्योए प्रभु येशू ख्रीष्टजी ङ्योए फिर कति थेबै दयाम्हाँया लइमुँ बिब क्हेमैंइ सेइमुँ। येशू ख्रीष्टने तोन्दोंरि सै मुँलेया क्हेमैंए ल्हागिर ङ्हाँदु तइ। तलेबिस्याँ खीए ङ्हाँदुउँइँले क्हेमैं प्लब् तरिगे बिब खीए सैं मुँल।
ह्योब्मैंइ तारेपिरु आह्योरिगे, बरु चमैंइ ह्रोंसए योइ बेल्ले दुःखले के लरिगे धै खाँचो तब्मैंलाइ पिंल् खाँरिगे।