29 खाबज्यै क्हिए क्हाँबोर ल्हिस्याँ अर्को क्हाँबो या तोमिंन्, छलेन खाबज्यै क्हिए बक्खु प्हेंवास्याँ ह्रेंगै या बोल् पिंन्।
झाइले चमैंइ खीए लिर थुइसि खीलाइ धोंइ। को-कोइइ,
चमैंइ खीए मि हुवासि प्रिंदै “लु अगमबाणि बिद्, बित्ति क्हिलाइ प्रिंब खाब् जा? बिसि ङ्योएइ।”
क्हिने बालु ह्रिब्मैंलाइ पिंन्, धै क्हिए समनमैं बोयाब्मैंने धबै आह्रिद्।
येशूजी चु ताँ बिमा खीए चेंदो रारिबै मन्दिर रुँब्मैं न्होंर्बै घ्रिइ “ख्रो पिंबै खेगि क्रथेने छले पोंम्मा?” बिदै येशूलाइ प्रिंइ।
पावलए ताँ थेसि ख्रो पिंबै खेगि क्रथे हननियाइ पावलए ङाँर रारिबै म्हिमैंने “चए सुँर प्रिंन्!” बिइ।
तिंयाँ समा ङिइ धोंब-टिंब सैदिसिन् मुँ, ङि फो ख्रेंइमुँ, क्यु पिइमुँ, क्लुनान् मुँ, ङिल धिं नाँ या आरे,
क्हेमैं न्होंरि घ्रिइ घ्रिए बिरोधर मुद्दा नेब छ्याँब ताँ आङिं। बरु तोन् तलै सैदिसिन् टिब छ्याँब ग।
छलेन म्हि घ्रिइ क्हेमैंलाइ केब्छैं लवालेया, क्हेमैंए मुइ लुडिवालेया, क्हेमैंलाइ ङोर स्याब् धोंले च्युवालेया, क्हेमैंलाइ प्ह्रलेया, क्हेमैंए क्ह्राँबोर ल्हिलेया क्हेमैंइ ह्रिस आखल्ले सैदिमना!
झेलर मुँब्मैंलाइ क्हेमैंइ ल्होमिंइ, ह्रोंसए सै न्होर अरूमैंइ लुडिवालेया क्हेमैं सैं तोंसिन् सैदिइ, तलेबिस्याँ क्हेमैंल च सै न्होर भन्दा थेब खोंयोंन् बिलै तरिबै स्वाबै सै न्होर मुँ बिसि क्हेमैंइ सेल।