Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




लूका 6:27 - परमेश्‍वरए ताँ तमु क्युइर

27 “छतसि ङए ताँ थेब्‍मैंने ङ बिमुँ, ह्रोंसए शत्तुरमैंलाज्यै या म्‍हाँया लद्, धै क्‍हेमैंलाइ हेल लब्‍मैंलाज्यै छ्याँब लद्।

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




लूका 6:27
22 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

छलेन ङए थुलाइ ङइ तोइ न्होह्रों लस्याँ, धै ङए शत्तुरलाइ ङइ फाक्‍कर्न लुडिस्याँ


क्हिए शत्तुरमैंए न्होहों तमा क्हि सैं आतोंन्, धै चए क्हुरमा क्हि निआस्योद्।


म्हिमैंइ क्होसे क्होल् आखाँबै ताँमैंउँइँले या परमेश्‍वरए मिं थेब् तम्; छाबै ताँमैं क्होमिंबै म्रुँलाइ ताँनइ म्हाँदिम्।


येशूजी चमैंने बिइ, “क्‍हेमैंइ तो थेमुँ, च ताँ छेन्‍ले थेद्: तलेबिस्याँ छेनाले थेस्याँ क्‍हेमैंइ ल्हें क्होल् खाँब्मुँ धै झन् ल्हें क्होल् योंब्मुँ। दिलेया छेनाले आथेस्याँ ल्हें क्होल् आखाँ।


च्हमा येशूजी बिइ, “ओ आबा, चुमैं क्षमा लमिंन्, तलेबिस्याँ चुमैंइ तो लरिइमुँ बिब था आसे।” दिलेया सिपाइमैंइ येशूए क्वें चिट्ठा झोंसि खेंमैंए न्‍होंरि चुइ।


“म्हिए च्हए फिर क्‍हेमैंइ बिश्‍वास लबइले म्‍हिमैंइ हेल लसि खेंमैंउँइँले स्यो लावाब्मुँ, धै क्हेमैं फिर आछ्याँबै ताँमैं पोंसि क्हेमैंए बिल्‍लि लब्मुँ, धै दुष्‍ट म्हिमैं धों ङ्हाँसि म्हि आच्हिन् लब्मुँ। छ ललेया क्हेमैंइ आशिक योंब्मुँ।


छले आङिं, ह्रोंसए शत्तुरमैंलाज्यै या म्‍हाँया लद्, चमैंए फिर ल्हयो खद्, एल् आखाँबै म्‍हिमैंलाज्यै या छे पिंन्। छलस्याँ परमेश्‍वरङाँइँले क्‍हेमैंइ थेबै इनाम योंब्‍मुँ। धै क्‍हेमैं ताँन् भन्दा थेबै परमेश्‍वरए च्ह-च्हमि ठर्दिब्‍मुँ, तलेबिस्याँ परमेश्‍वरजी बैगुनिमैं नेरो दुष्‍टमैं फिर ल्हयो खम्।


दिलेया छ्याँबै सर तेबै प्‍लु चुन् ग: खाबइ परमेश्‍वरए ताँ थेसि छेनाले खोंर थेंमुँ। धै चए फिर तोइ तखलेया सैदिसि ल्हें रोमैं रोम्।”


“छतसि न्ह क्रों मि क्रों तद्, क्‍हेमैंइ थेबै ताँ छेन्‍ले सैंर थेंन्। तलेबिस्याँ ङइ लोमिंबै ताँ छेनाले थेब्मैंइ झन् क्होल् योंब्मुँ, दिलेया ङए ताँ आथेब्मैंइ क्होइ बिसि ह्रब् प्हैंलेया चमैं ङाँइँले प्हेंवाब्मुँ।”


छ्याँबै सर तेबै प्‍लु बिस्याँ छेनले म्‍लोखइ। धै च प्‍लु थेब् तसि ल्‍हें रो रोइ।” च्हौ बिल् खाँसि येशूजी थेबै कैले बिइ, “थेबै न्ह मुँब्मैंइ थेरिगे।”


परमेश्‍वरजी नासरतथें येशूलाइ पबित्र प्ल्ह नेरो शक्‍तिजी प्लिंमिंसि खीजी छ्याँबै केमैं लदै, दुष्‍टइ ह्रुगुदिब्मैं सल् लमिंदै प्रइ, तलेबिस्याँ परमेश्‍वर खीने बालु मुँल।


दिलेया पावलइ थेबै कैले “छ आलद्! ङि ताँन् चुर्न मुँ।” बिइ।


झाइले चइ च्हि तुँसि थेबै कैले ओरसि बिइ, “ओ प्रभु, चु पापए छ्याब चुमैंए फिर आल्हैदिरिगे।” च्हौ बिसि चइ सो पिवाइ।


छतसि मौका योंन् समा ङ्योइ ताँन् म्हिमैंलाइ ल्होबै केमैं लरिले, खासगरि बिश्‍वासी अलि-अङाँमैंलाइ ल्होले।


खाबज्‍यै क्हेमैंए न्होह्रों लवालेया खि आफोद्, दिलेया बिश्‍वासीमैंए फिर नेरो अरू म्‍हिमैंए फिरै या छ्याँबै के लबै सैं मैंन्।


ओ ङइ खोबै थु, आछ्याँबै के लब्मैंइ धोंले आलद्, बरु छ्याँबै के लब्मैंइ धोंलेन् क्हिज्यै या छ्याँबै केमैं लद्। छ्याँबै के लब्मैं परमेश्‍वरए म्हिमैं ग, आछ्याँबै के लब्मैंइ परमेश्‍वरलाइ आम्रोंइमुँ।


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ