24 दिलेया धिक्कार क्हेमैं तोगो प्लब्मैं! सै न्होरए लिलि प्रब्मैं क्हेमैंइ परमेश्वरए ग्याल्सर तोइ योंरिब् आरे। तलेबिस्याँ क्हेमैंइ सुख योंल् खाँइमुँ।
खेंमैंए सैंर मैंब् धोंले प्रबइले आमादुमैं सिब्मुँ, छले ज्ञान बुद्धिए ताँमैंलाइ तो धोंइ आङ्हाँबै आमादुमैं नास तयाब्मुँ;
“झाइले क्हेमैं बर्त टिमा फिब्लो पार्दिब्मैंइ धोंले लि छुले आटिद्। तलेबिस्याँ म्हिमैंने ‘बर्त टिइमुँ’ बिसि उँइँबर चमैंइ लि छु लम्। क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ चमैंइ योंल् त्हुबै इनाम योंल् खाँइमुँ।
“छतसि क्हेमैंइ दान पिंमा च्हों धिंजरे नेरो घ्याँजरे ‘ङइ छ लइ छु लइ’ बिदै आप्रद्। छलेम् फिब्लो पार्दिब्मैंइ खेंमैंइ लबै छ्याँबै केमैं म्हिमैंइ म्रोंरिगे बिसि छ्याँब् प्हैंदा ङ्हाँब्मैंइ घ्याँजरे उँइँ प्रम्। ङ क्ह्रोंसेंन क्हेमैंने बिमुँ चमैंइ योंल् त्हुबै इनाम योंल् खाँइमुँ।
“झाइले क्हेमैंइ प्राथना लमा फिब्लो पार्दिब्मैंइ धोंले सुँइ स्यो सैंइ स्योले आलद्। चमैंइ अरू म्हिमैंइ म्रोंरिगे बिसि च्हों धिंजरे नेरो घ्याँए रेजरे रासि प्राथना लम्। ङ क्ह्रोंसेंन क्हेमैंने बिमुँ, चमैंइ योंल् त्हुबै इनाम योंल् खाँइमुँ।
धिक्कार, क्हेमैं तोगो म्रेंन्ले चल् योंब्मैं! तलेबिस्याँ लिउँइँ क्हेमैं फो ख्रेंल् त्हुब्मुँ। धिक्कार, क्हेमैं तोगो निस्योब्मैं! तलेबिस्याँ लिउँइँ क्हेमैं शोक लसि क्रोल् त्हुब्मुँ।
चु ह्युलर्बै प्लबै म्हिमैंने थेब् आप्हैंन् बिद्, चमैं प्लब् आप्हैंरिगे, आटिक्दिबै सै न्होरर आशा आथेंरिगे, बरु चमैंए आशा ङ्योलाइ चैदिबै सैमैं तोन्दोंरि योल्ले ख्युल्ले पिंबै परमेश्वरए फिर थेंरिगे।
दिलेया क्हेमैंइ मि ङ्हाँदुमैंलाइ म्हि आच्हि। क्हेमैंलाइ दुःख पिंब्मैं खाब् जा? च प्लब्मैंन् आङिं वा? क्हेमैंलाइ नियाधिश ङाँर बोब्मैं चमैंन् आङिं वा?