20 झाइले येशूजी खीए चेलामैं ङाँइ ङ्ह्योसि बिइ, “ओ आयों आख्युब्मैं, क्हेमैंइ आशिक योंब्मुँ तलेबिस्याँ परमेश्वरए ग्याल्स क्हेमैंलन् ग।
दुष्टमैंने मुँबै ल्हें सै न्होर भन्दा ठिक के लब्मैंने मुँबै च्युगुदे सै छ्याँब ग।
थेब् प्हैंब्मैंने क्ह्रिसि लुडिबै सैमैं चुब् भन्दा बरु च्योंने तसि ङ्हाँदुमैंने टिब छ्याँब् ग।
स्योरलिबै ताँ लबै बुद्धि आरबै म्हि भन्दा बरु ङ्हाँदु तलेया भर लल् खाँबै के लब छ्याँब ग।
कनमैंइ मि म्रोंइमुँ, डुँड्मैं प्रइमुँ, कोर खब्मैं सइमुँ, न्ह आथेब्मैंइ न्ह थेइमुँ, सियाब्मैं सोइमुँ धै ङ्हाँदुमैंने परमेश्वरउँइँले खबै सैं तोंबै ताँ बिमिंइमुँ।
झाइले म्रुँजी ह्रोंसए क्योलो हारबै म्हिमैंने ‘खो, ङए आबाउँइँले आशिक योंबै म्हिमैं, ह्युल बनेब् ओंनोंन् क्हेमैंए ल्हागिर बनेथेंबै ग्याल्सर क्ल्हे लबर खो,’ बिब्मुँ।
(म्हिमैंए हुल म्रोंसि येशू कोंउँइँ क्रेयाइ। चर ह्यासि क्हुँरिमा खीए चेलामैं खी ङाँर खइ।
ओ ङए च्युगुथिरि बगाल, आङ्हिंन्। तलेबिस्याँ क्हेमैंए परमेश्वर आबाजी ह्रोंसए ग्याल्स क्हेमैंलाइ पिंबर सैं तोंइमुँ।
“झाइले परमेश्वरए ग्याल्सर स्योंम्बै अब्राहाम, इसहाक, याकूब नेरो अगमबक्तामैं टिरिब क्हेमैंइ म्रोंब्मुँ। दिलेया परमेश्वरजी क्हेमैं बैरु भ्योंवाब्मुँ, झाइले क्हेमैं क्रोदै स ह्राब्मुँ।
चु ताँ थेसि येशूने बालु चबर टिब्मैं न्होंर्बै म्हि घ्रिइ खीने बिइ, “परमेश्वरए ग्याल्सर्बै भत्यार चल् योंब्मैं ङ्हो सब्मैं ग!”
“दिलेया अब्राहामइ बिइ, ‘बाबु, क्हिइ मैंन्। क्हिए छ्हर छ्याँ-छ्याँबै सैमैं योंसि क्हिइ सुखले छ्ह थोइ। दिलेया लाजरसइ दुःखै दुःखर्न छ्ह थोइ। दुःख योंलेया चइ परमेश्वर मैंइ, क्हिइ बिस्याँ परमेश्वर खोंयोंइ आमैं, ङम् ङन् ग बिसि टिइ। छतसि तोगो लाजरसइ चुर सुख योंइमुँ, क्हिइ बिस्याँ चर दुःख योंइमुँ।
“याहवेह परमेश्वरए प्ल्ह ङए फिर मुँ, तलेबिस्याँ ङ्हाँदुमैंलाइ सैं तोंबै ताँ बिमिंबर खीजी ङलाइ त्हाँइमुँ। कैदिमैं झेलउँइँले तेमिंबर, धै कनमैं मि म्रोंल् लमिंबर। आगुइ क्र ओल् आपिंब्मैंलाइ रेमिंबर खीजी ङ कुल्मिंब् ग।
चमैंइ च क्ल्ह्योर्बै चेलामैंए सैं भोंब् लमिंदै “खोंयोंन् बिलै परमेश्वरए ताँर बिश्वास लसि टिरिद्,” बिसि अर्थि पिंइ, धै “परमेश्वरए ग्याल्सर होंबै ल्हागिर ङ्योइ ल्हें दुःख सैदिल् त्हुम्,” बिबै ताँ या लोमिंइ।
न्हुँ खलेया ङि खोंयोंन् बिलै सैं तोंरिम्, ङ्हाँदुमैं तलेया ङिइ ल्हें म्हिमैंलाइ प्ल्होब लमिंम्, ङि तोइ आरेब् धों तलेया ख्रीष्टए फिर बिश्वास लबइले ङिइ तोन्दोंरि सै योंइमुँ।
चमैंए फिर थेबै दुःख तनबिलेया, चमैं बेल्ले ङ्हाँदुमैं मुँलेया चमैंइ बेल्ले सैं तोंदै थेबै सैं लसि अरूमैंलाइ ल्होबै ल्हागिर भेटि पिंइ।
तलेबिस्याँ ङ्योए प्रभु येशू ख्रीष्टजी ङ्योए फिर कति थेबै दयाम्हाँया लइमुँ बिब क्हेमैंइ सेइमुँ। येशू ख्रीष्टने तोन्दोंरि सै मुँलेया क्हेमैंए ल्हागिर ङ्हाँदु तइ। तलेबिस्याँ खीए ङ्हाँदुउँइँले क्हेमैं प्लब् तरिगे बिब खीए सैं मुँल।
ङि नेरो प्रभुजी छ्ह खैले थोल क्हेमैंज्यै या छलेन् छ्ह थोइमुँ, तलेबिस्याँ ल्हें दुःख सैदिलेया परमेश्वरए पबित्र प्ल्हउँइँले सैं तोंन्ले क्हेमैंइ सैं तोंबै ताँ थेइ।
चु ताँन् सै परमेश्वरजी लबै निसाफ ठिक मुँ बिबै साक्षि ग। च निसाफउँइँले क्हेमैं परमेश्वरए ग्याल्सर होंबर लायकर्बै तल् खाँम्, तलेबिस्याँ चए ल्हागिर्न क्हेमैंइ दुःख योंरिइमुँ।
खैबै दुःख तलेया तोइ आङ्हाँन्ले ढुक्काले टिबै म्हिइ आशिक योंब्मुँ, तलेबिस्याँ बिश्वासए जाँच तमा सैदिल् खाँबै म्हिइ लिउँइँ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंब्मुँ। चु छ्ह परमेश्वरजी खीलाइ म्हाँया लब्मैंलाइ पिंम् बिसि बाछा फैइमुँ।
ओ ङए खोबै अलि-अङाँमैं, ङए ताँ थेद्, परमेश्वरजी चु ह्युलर्बै ङ्हाँदुमैंलाइ खीए फिर्बै बिश्वासर भोंब् लमिंसि स्वर्ग ग्याल्सर्बै हगवालमैं तबर त्हाँब, आङिं वा? खीलाइ म्हाँया लब्मैंने चु ग्याल्स पिंम् बिसि खीजी बाछा फैब, आङिं वा?
क्हिए दुःखमैं नेरो क्हि ङ्हाँदु मुँ बिब ङइ सेइमुँ। दिलेया क्हिम् क्ह्रोंसेंन प्लब मुँ। कोइ म्हिमैंइ ‘ङ यहूदी ग,’ बिमुँ, दिलेया चमैं यहूदीमैं आङिं, चमैं दुष्टए न्होंर टिब्मैं ग। चमैंइ क्हिए फिर पोंबै आछ्याँबै ताँमैं ङइ सेइमुँ।