24 दिलेया म्हिए च्हने पृथ्बीर पाप क्षमा पिंबै हग मुँ बिसि क्हेमैंइ सेद्।” च्हौ बिसि खीजी च स्याले म्हिने “रेद्, क्हिए खाट नोसि धिंर ह्याद्,” बिइ।
येशू कैसरिया फिलिप्पी बिबै सहरर फेखबै लिउँइँ खीजी खीए चेलामैंने “म्हिमैंइ म्हिए च्हने खाब् बिमुँ?” बिसि ङ्योएइ।
“म्हिए च्ह म्रुँ तसि खीए थेबै मानर ल्हें स्वर्गदूतमैंने बालुन युब्मुँ, धै ह्रोंसए पबित्र राजगद्दिर टिब्मुँ,
येशूजी चने बिइ, “ङ चन् ग बिसि क्हिइन बिइमुँ दि। ङ क्हेमैंने बिमुँ, तारे म्हिए च्ह ताँनइ म्हाँदिल् त्हुबै परमेश्वरए क्योलोउँइँ क्हुँरिब नरो मुर्बै न्हाँम्स्योर युरिब क्हेमैंइ म्रोंब्मुँ।”
छतमा येशू चमैं ङाँर खसि बिइ, “स्वर्ग नेरो पृथ्बीर्बै तोन्दोंरि हग परमेश्वरजी ङने पिंइमुँ।
छले सिरिया ह्युल तिगोंन् येशूजी लबै औदिबै केमैंए बयन थेनेइ। छतमा म्हिमैंइ ननाओलिबै नब्मैं, मोंइ स्याब्मैं, र बेथाइ स्याब्मैं, स्याले बेथाइ स्याब्मैं ताँन् म्हिमैंइ खी ङाँर पखइ, धै खीजी चमैं ताँन् सल् लमिंमल।
दिलेया चु पृथ्बीरि पाप क्षमा पिंबै हग ङ परमेश्वरउँइँले कुल्मिंबै म्हिए च्हने मुँ बिसि क्हेमैंइ सेद्।” च्हौ बिसि खीजी च स्याले म्हिने “रेद्, क्हिए क्ल्ह्यो नोसि धिंर ह्याद्,” बिइ।
खीजी यो स्योंसि “ङज्यै क्हि सयारिगे ङ्हाँइमुँ, क्हि सयाद्” बिदै चलाइ छुइबै तोदोंन् चए कोर सयाइ।
च त्हेर्न म्हिमैंइ स्याले तसि ओलेल् आखाँबै म्हि घ्रि खाटने बालुन् पखइ, धै चमैंइ च नबै म्हिलाइ धिं न्होंर बोसि येशूए उँइँर थेंल् म्हैइ।
प्रल् आखाँबै म्हिने तो बिब् छ्याँब तम्? ‘रेसि प्रद्’ बिब् उ ‘क्हिए पाप क्षमा तइ’ बिब तो बिब् सजिल् मुँ?
खीजी च कोलो नोबै खाट छुइमा कोलो नोब्मैं रायाइ। येशूजी च सियाबै कोलोने बिइ, “ओ बाबु, ङइ क्हिने बिमुँ, ‘रेद्!’”
दिलेया येशूजी च च्हमिरि कोलोए योर क्हासि “ओ च्हमिच्यों रेद्,” बिमा
चु ताँ बिबै लिउँइँ खीजी थेबै कैले “लाजरस, बैरु त्होंइ खो बिसि ओरइ।”
खीने पिंबै ताँन् म्हिमैंलाइ खीजी खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंरिगे बिसि क्हिजी खीलाइ ताँन् म्हिमैंए फिर हग पिंइँमुँ।
स्वर्गउँइँले युबै म्हिए च्ह बाहेक अरू खाबै या स्वर्गर आह्याइमुँ।
झाइले निसाफ लसि फैसला लबै हग येशूलाइ पिंइँमुँ, तलेबिस्याँ खी म्हिए च्ह ग।
छतसि पावलइ थेबै कै तेसि चने बिइ, “क्हिए प्हलेर राद्!” छबिमा च म्हि रेसि प्रबर होंइ।
इस्राएलीमैंइ परमेश्वरउँइँ सैं एसि पाप क्षमा योंरिगे बिसि परमेश्वरजी येशूलाइ म्रुँ नेरो जोगेमिंबै म्हि लमिंसि ह्रोंसए क्योलोउँइँ धाँसे नुल्ले थेंमिंइ।
पत्रुसइ चने बिइ, “ओ एनियास! येशू ख्रीष्टजी क्हि सल् लमिंम्। रेसि क्हिए क्ल्ह्यो त्युइद्।” छ बिबै तोंदोंन् च रेयाइ।
झाइले पत्रुसइ चमैं ताँन् बैरु कुल्मिंसि च्हि तुँसि परमेश्वरने प्राथना लइ। धै च सिनु ङाँइ तोसि, “तबिता, रेद्!” बिमा चइ मि ङ्ह्योइ, झाइले पत्रुस म्रोंसि रेसि क्हुँइ।
च पानसए म्हाँजोर म्हिए च्ह धों ब्योंबै म्हि घ्रि म्रोंइ। खीजी प्हले समान् युल्ले क्वें खिल, धै खीए तिंरै या माराए फित्ता मुँल।