22 दिलेया येशूजी चमैंए सैंर्बै ताँ था सेसि बिइ, “क्हेमैं ह्रोंसए सैंर तले छाबै ताँ मैंरिल?
ङ टिब नेरो राब क्हिजी सेइमुँ, ङए सैंर मैंबै ताँ क्हिजी ह्रेंगोउँइँलेन् क्होमुँ।
दुष्ट म्हिमैंइ मैंबै आछ्याँबै ताँमैं याहवेहजी आखो, दिलेया ठिक के लबै म्हिमैंइ मैंबै ताँमैंर खी सैं तोंम्।
खीलाइ सैबै मत लबै ताँ था सेसि येशू च क्ल्ह्योउँइँले ह्याइ। छले ह्यामा ल्हें म्हिमैं खीए लिलि ल्हौदिइ, धै खीजी ताँन् नबै म्हिमैं सल् लमिंइ।
येशूजी चमैंए सैंर्बै ताँ था सेसि फरिसीमैंने बिइ, “ह्रों-ह्रोंसए न्होंर्न आक्ह्रिसि प्होंब्-नेब् लस्याँ च ह्युल नास तयाब्मुँ। छलेन खाब् मुँले सहर अथवा धिं घ्रिर्बै परवामैं प्होंब् नेब् लस्याँ चमैं या नास तयाम्।”
चमैंए सैंर्बै ताँ सेसि येशूजी चमैंने बिइ, “क्हेमैंए सैं न्होंर छाबै आछ्याँबै ताँमैं तले मैंल?
येशूजी चमैंए ताँ था सेसि चमैंने बिइ, “क्हेमैंने चबै सै आरे बिसि तले ताँ लल? ङ खाब् जा बिसि क्हेमैंइ अझै आसे वा? अझै आक्हो वा? क्हेमैंए सैं अझै सारोन् मुँ वा?
दिलेया खीजी चमैंने बिइ, “क्हेमैं तले आदिदिसि संका लल?
चु ताँ थेसि फरिसीमैं नेरो शास्त्रिमैंइ ह्रों-ह्रोंसन् “परमेश्वर म्हि आच्हिल्ले पोंब चु खाब् जा? परमेश्वरजी मत्त्रे पापए क्षमा पिंल् खाँम् आङिं वा? बिबर होंइ।”
प्रल् आखाँबै म्हिने तो बिब् छ्याँब तम्? ‘रेसि प्रद्’ बिब् उ ‘क्हिए पाप क्षमा तइ’ बिब तो बिब् सजिल् मुँ?
दिलेया पत्रुसइ चने बिइ, “ओ हननिया, क्ल्ह्यो चुँसि योंबै मुइ च्युगुदे ह्रोंसने थेंसि पबित्र प्ल्हने स्योर तेब दुष्टइ क्हिए सैंर खैले झोंमिंइ?
परमेश्वरए ताँ सोगों मुँ धै खोंयोंन् बिलै के लरिम्, धै चु धार ङ्हिं मुँबै सेलाँ भन्दा छ्यारब् तम्। चुइ सो नेरो प्ल्हलाइ, चए जोर्नि-जोर्नि नेरो ह्रुइबए टों समा भाग भाग लसि क्योंजा चोंजा तल्ले थोंसि सैंर्बै ताँ नेरो बिचार जाँच लल् खाँम्।
ङइ च च्हमिरिए लिलि प्रबै म्हिमैंलाइ सैवाब्मुँ। ङइ म्हिए सैंर्बै ताँमैं नेरो चमैंइ लबै केमैं था सेमना बिसि ताँन् बिश्वासीमैंइ च त्हेर था सेब्मुँ, छले क्हेमैंइ खैबै के लमुँ, छाबन् नों ङइ क्हेमैं घ्रि घ्रिलाइ पिंब्मुँ।