41 ल्हें म्हिउँइँले मोंमैं थेबै कैले “क्हि परमेश्वरए च्ह ग,” बिदै त्होंयाइ। दिलेया खीजी हौदिसि चमैं पोंल् आपिं। तलेबिस्याँ “येशू परमेश्वरजी कुल्मिंबै म्रुँ ख्रीष्ट ग!” बिसि च मोंमैंइ सेमल।
दिलेया येशू तोइ आबिल्ले टिरिइ। धै ख्रो पिंबै खेगि क्रथेइ येशूने बिइ, “सोगों परमेश्वरए मिंर कसम चसि बिद्। क्हि परमेश्वरजी कुल्मिंबै म्रुँ ख्रीष्ट, परमेश्वरए च्ह वा?”
छतमा दुष्टइ येशू ङाँर खसि बिइ, “क्हि क्ह्रोंसेंन परमेश्वरए च्ह ग बिस्याँ चु युँमामैं ‘क्हें तयाद्,’ बिद्।”
ङेसा तबै त्हेर म्हिमैंइ मोंइ स्याबै ल्हें म्हिमैं येशू ङाँर पखइ। धै खीजी परमेश्वरए ताँ पोंसिन् मोंमैं ल्हावाइ। छले चर्बै ताँन् नब्मैं सल् लमिंइ।
चमैंइ येशूने त्होबै तोदोंन् “ओ परमेश्वरए च्ह, क्हिला ङिने तो के मुँ? ङिलाइ सजैं पिंबै त्हे आतबर्न सजैं पिंबर क्हि चुर खल् वा?” बिसि चिरइ।
झाइले येशूजी चने, “चु ताँ खाबलाज्यै या आबिद्। ह्यासि ख्रो पिंबै खेगिने क्हिए ज्यु उँइँन्, ‘क्हि सयना’ बिब म्हिमैंइ सेरिगे बिसि मोशाइ बिब् धोंले भेटि पिंन्।”
येशूजी च मोंने हौदिसि बिइ, “च म्हिउँइँले तोइ आबिल्ले त्होंह्याद्!”
त्हिंयाँ लियाबै लिउँइँ म्हिमैंइ येशू ङाँर नब् छब्मैं नेरो मोंइ स्याब्मैं ताँन् पखइ।
झाइले येशूजी ल्हें खालर्बै नबै म्हिमैं सल् लमिंइ, धै ल्हें म्हिमैंउँइँले मोंमैं या ल्हामिंइ। खी खाब् जा बिब मोंमैंइ सेमल, छतसि खीजी चमैं तोइ पोंल आपिं।
मोंइ स्याबै म्हिमैंइ येशूलाइ म्रोंसि पत्खु तसि “क्हि परमेश्वरए च्ह ग बिसि चिरमल।”
छबिमा खी च ङाँर रासि जरलाइ हौदिइ, छले हौदिमा जरइ चलाइ पिवाइ। धै सबै तोदोंन् रेसि खेंमैंए सेवा लइ।
दिलेया “येशू परमेश्वरए च्ह नेरो खीजी कुल्मिंबै म्रुँ ख्रीष्ट ग,” बिब क्हेमैंइ क्वेंरिगे धै खीए फिर बिश्वास लबइले क्हेमैंइ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंरिगे बिसि ङइ चु ताँमैं प्ह्रिइमुँ।
परमेश्वर घ्रि मत्त्रे मुँ बिबै ताँ क्हिइ क्वेंम्, चम् ङिंबन् ग! मोंमैंज्यै या छलेन् क्वेंम्, धै ङ्हिंसि त्हारम्।