4 दिलेया येशूजी चने बिइ, “‘म्हि क्हेंइ मत्त्रे सोल् आँखाँ!’ बिसि परमेश्वरए छ्वेर प्ह्रिइमुँ।”
क्हेमैंइ ह्रोंसए याहवेह परमेश्वरए सेवा लद्। छ लस्याँ ङइ क्हेमैंए रा-रोमैंर आशिक पिंब्मुँ, धै ङइ क्हेमैंए नब्-छब् सल् लमिंब्मुँ।
छबिमा येशूजी बिइ, “परमेश्वरए छ्वेर छले प्ह्रिइमुँ, ‘चबै सैइ मत्त्रे म्हि सोल् आखाँ, परमेश्वरए सुँउँइँले त्होंबै ताँमैंउँइँले म्हि सोल् खाँम्।’”
छतसि तो चब? तो थुँब? तो खिब? बिसि न्हुँ आलद्।
येशूजी चमैंने बिइ, “ङइ क्हेमैं मुइ, झोला, जुत्ता तोइ आबोल्ले कुलमा क्हेमैंलाइ तोइ सैलेया खाँचो तल् वा?” चमैंइ “अहँ, तोइ सैलेया खाँचो आत,” बिइ।
तलेबिस्याँ परमेश्वरए छ्वेर छले प्ह्रिइमुँ, ‘क्हि जोगेमिंबै ल्हागिर परमेश्वरजी ह्रोंसए स्वर्गदूतमैं कुलब्मुँ।
छतमा दुष्टइ येशूने बिइ, “क्हि क्ह्रोंसेंन परमेश्वरए च्ह ग बिस्याँ चु युँमा ‘चबै सै तयाद्’ बिद्।”
येशूजी चने बिइ, “क्हिइ याहवेह ह्रोंसए परमेश्वरलाइ मत्त्रे फ्योद्, धै खीए सेवा मत्त्रे लद्,” बिसि परमेश्वरए छ्वेर छले प्ह्रिइमुँ।
झाइले तो सैज्यै या क्रर आटरिगे बिसि पैए कुले कुब् धोंलेन् परमेश्वरजी ङ्योलाइ जोगेमिंइमुँ बिसि खैलसे था सेद्। धै पबित्र प्ल्हजी पिंबै सेलाँ छेद्। च तो जा बिस्याँ परमेश्वरए बचन ग।