17 सोंग्याँ टाबै नउलि खीने मुँ। च नउलिइ ह्रोंसए सोंग्याँ छेनाले टाब्मुँ, धै गहुँ भकारिर खागु लब्मुँ बिस्याँ पुइ खोंयोंइ आसिबै मिर ख्रोंवाब्मुँ।”
दुष्ट के लब्मैं बिस्याँ छाब आत! चमैं खैंइ नोइ बोयाबै पुइ धोंन् तम्।
तोगो रा-रोमैं खुबै त्हे आतन् समा ङ्हिथुन् बालुन् बडिल् पिंन्। रा-रोमैं खुबै त्हेर ङए म्रोंमैंने “ओंसों सम्रिंमैं स्युइसि मिर ख्रोंवाबै ल्हागिर प्हैं फैद्। धै गहुँ ङए भकारिर खागु लसि थेंन् बिसि,” ङइ बिब्मुँ।’”
सोंग्या टाबै नउलि खीए योर्न मुँ। खीजी ताँन् खालर्बै सोंग्या छेन्ले टाब्मुँ, धै खीए गहुँ धन्सारर खागु लब्मुँ, धै ताँन् पुइ खागु लसि खोंयोंइ आसिबै मिर ख्रोंवाब्मुँ।”
छाबै ल्हें खालर्बै अर्थिए ताँमैं बिसि यूहन्नाइ परमेश्वरजी कुल्मिंबै म्रुँ ख्रीष्टउँइँले खबै सैं तोंबै ताँमैं म्हिमैंने बिप्रइ।