39 ङए यो प्हले ङ्ह्योद्! ङ येशून् ग, ङलाइ छुइद्। तलेबिस्याँ मोंमैंलम् से आत, ह्रिबै या आत। दिलेया ङलम् ह्रिबै मुँ से या मुँ बिसि क्हेंमैइ म्रोंइमुँ।”
झाइले येशूजी थेबै कैले बिइ, “ओ आबा, ङए प्ल्ह ङइ क्हिए योर्न थेंमुँ।” च्हौ बिसि येशूजी खीए सो पिवाइ।
दिलेया खीजी चमैंने बिइ, “क्हेमैं तले आदिदिसि संका लल?
छ बिसि खीजी ह्रोंसए यो प्हले चमैंने उँउँइ।
च्हौ बिसि खीजी चमैंने खीए यो नेरो कोखै या उँइँइ। “प्रभुन् मुँन” बिब् सेसि चेलामैं बेल्ले सैं तोंइ।
छतसि अरू चेलामैंइ थोमाने बिइ, “ङिइ प्रभु म्रोंइ।” दिलेया थोमाइ चमैंने बिइ, “खीए किला क्योबै यो आम्रोंन् समा धै किला क्योबै यो नेरो खीए कोखर ङए यो आझोंन् समा ङ चु ताँ क्वेंरिब् आरे।”
झाइले खीजी थोमाने बिइ, “योरि चुर झोंसि ङए योमैं ङ्ह्योद्। धै क्हिए यो ङए कोखरै झोंन्। संका आलल्ले बिश्वास लद्।”
येशूजी ल्हें दुःख नोबै लिउँइँ खीजी “ङ सोगों मुँ” बिसि खाबज्यै या थोल् आखाँबै ल्हें थेबै प्रमाणउँइँले चमैंए उँइँर उँइँमिंइ। प्लिच्यु त्हिंइ समा खी चमैं ङाँर म्रोंखब्रें लइ धै परमेश्वरए ग्याल्सए ताँ चमैंने बिमिंइ।
शान्ति पिंबै परमेश्वरजी ताँन् सैर क्हेमैंलाइ पबित्र लमिंरिगे, धै ङ्योए प्रभु येशू युबै त्हेर क्हेमैंए ज्यु, सैं, खों, बेल्ले छ्याँब नेरो खोट आरेब तरिगे।
ङ्योए आबामैंइ ङ्योलाइ तार झोंबइले ङ्योइ खेंमैं मान लम् बिस्याँ झन् ङ्योलाइ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंबै स्वर्गर्बै परमेश्वर आबालाइमि झन ल्हें मान लल् आत्हु वा?
खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंबै बचन ओंसों ओंनोंन् मुँल। खीए बारेर ङिइ थेइमुँ, ङिए मिइन खीलाइ म्रोंइमुँ, ङिए योइन छुइमुँ।