28 चमैं इम्माउस नाँसए चेंदो फेखमा येशू अझै क्याइन ह्याल् म्हैब् धों लइ।
“ओ चिब्मैं, गार आम्हाँदिल्ले ह्रोंसए केब्छैंए धिंर खसि क्हेमैंए प्हले ख्रुसि चुर्न म्हुँइँस थोदु। धै न्हाँगर युनन् रेसि ह्याद्।” दिलेया चमैंइ बिइ, “मुँरिगे, ङि चु बैरुबै चोकर्न रोम्।”
झाइले च स्वर्गदूतइ बिइ, “मि म्रोंबि छेइ, ङ ह्याल् पिंन्।” दिलेया याकूबइ बिइ, “ङए फिर आशिक आपिंन् समा ङइ क्हि ह्याल् आपिं।”
योसेफइ ह्रोंसए आघेंमैं म्रोंसि ङो सेइ। दिलेया चइ चमैंने बालु ङो आसेब् धोंले “क्हेमैं खनिउँइँले खल?” बिसि थेबै कैले ङ्योएइ। चमैंइ बिइ, “ङि कनान ह्युलउँइँले म्ल्ह-नारिमैं किंबर खब् ग।”
च त्हेर उल्टोले थेबै खैं खसि डुङ्गा ओलेब बेल्ले गारो तरिल। नाँ न्होबै छझँ, सों ह्राबै त्हेजरे येशू तालए फि फि प्रखसि चेमैं भन्दा ओंसों ह्याल् म्हैइ।
छतसि “म्हुँइँस तबर होंइ। तिंयाँ ङिने बालुन् टिमिंन्!” बिसि चमैंइ खीने कर ल्हैदिइ। छबिमा येशू चमैंने बालुन् टिबर धिं न्होंर होंइ।