9 हेरोद म्रुँइ येशूने ल्हें ताँमैं ङ्योएइ। दिलेया येशूजी तोइ ज्वाफ आपिं।
ङ च्याँले टिइ, ङइ तोइ आपों, तलेबिस्याँ क्हिजीन् ङलाइ छले टिल् पिंइ।
ख्रो पिंबै खेगि चिब्मैं नेरो शास्त्रिमैंइ खीए फिर तब आतबै छ्याब् ल्हैदिइ, दिलेया येशूजी तिजी या आपों।
येशूजी तिजी या ज्वाफ आपिं। छाब् म्रोंसि क्रथे या प्लेटोयाइ।
“पबित्र सैमैं नगिमैं आपिंन्। छले पिंस्याँ चमैंइ क्हेमैंलाइ च्हिवाब्मुँ। छलेन ह्रोंसने मुँबै मोतिमैं तिलिए उँइँर आभ्योंन्, चमैंइ च मोतिमैं हिलर प्हलेइ प्लेवाम्।
छान् बिलेया येशूजी तोइ ज्वाफ आपिं। छतमा पिलातस प्लेटोयाइ।
येशूजी चमैंने बिइ, “‘तिंयाँ नेरो प्हँना मोंइ स्यासि नब्मैं नेरो अरू बेथाइ नब्मैं ङइ सल् लसिन् मुँ, नोगि मत्त्रे ङए के खाँम्’ बिसि च सेला हेरोदने बिने।
चर रारिबै ख्रो पिंबै खेगि चिब्मैं नेरो शास्त्रिमैं बिस्याँ येशूए बिरोधर सार-सारले ओरदै खीए फिर छ्याब् ल्हैदिबर होंइ।
छतमा च धबै दरबार न्होंर होंसि “क्हि खनर्बै जा?” बिसि येशूने ङ्योएमा येशूजी चने तिजी या ज्वाफ आपिं।
चइ खेरिबै कितबर्बै ताँ चु मुँल, “सैबर बोबै क्यु नेरो पै प्ह्रेबै क्यु पै प्ह्रेबै म्हिए उँइँर तोइ आबिल्ले टिब् धोंले, खीजी ह्रोंसए सुँउँइँले तिजी या आपों।
खीए फिर म्हिमैंइ तब आतब बिसि खीए आब्रु वासेया खीजी चमैंने खि आकिं। खीए फिर दुःख पिंब्मैंलाज्यै या खीजी धम्कि आपिं। बरु छेनाले निसाफ लबै परमेश्वरए फिर खीजी भर थेंइ।