5 दिलेया चमैंइ बेल्ले सारले ओरदै बिइ, “चुजी ताँन् यहूदीया नेरो गालील ह्युलउँइँले किंसि तोगो चु यरूशलेम सहर समन् खीए ताँ लोमिंसि भाँडिरिइमुँ।”
दुष्ट म्हिमैं ङए कारग्युले मुँ, नगिमैंइ धोंले चमैंइ ङ घेर्दिइमुँ, चमैंइ ङए यो प्हलेमैंर खुँ थोंवाइमुँ।
ङ सिंहमैं धों तबै म्हिमैंए म्हाँजोर मुँ; म्हिलाइ नास लबै खेदोमैंने ङ टिल् त्हुइमुँ। चुमैंए स बर्षा नेरो मे धों तब मुँ, चुमैंए ले बेल्ले छ्यारबै क्होज धों तब मुँ।
तोन् तोर्न ङलाइ आखोब्मैं ङए क्रप्होमैं भन्दा ल्हें मुँ; तोन् तोर्न ङए शत्तुरमैं ल्हें मुँ; चमैंइ ङ सैल् म्हैम्। ङइ आलुडिबै सैमैं या चमैंइ खैले बिलेया पिंन् बिम्।
येशूजी ह्रोंसए च्युसे ङ्हिं चेलामैंने लोदा सैंदा लल् खाँबै लिउँइँ चमैंए सहरजरे म्हिमैंलाइ लोमिंबर नेरो परमेश्वरउँइँले खबै सैं तोंबै ताँ बिबर ह्याइ।
यहूदीया ह्युलर्बै बेथलेहेम बिबै नाँसर हेरोद बिबै म्रुँए पलोरि येशू फिल। येशू फिबै लिउँइँ स्यारर्बै ङ्ह्योब् लिब्मैं यरूशलेमर फेखइ।
ह्रोंसइ तोइ लल् आखाँब् म्रोंसि झन् खैला-बैला तम् उ बिब् मैंसि चइ म्हिमैंए उँइँर क्युइ यो ख्रुसि बिइ, “छबिस्याँ चु म्हि सैबै छ्याब् ङए फिर आल्हैदिरिगे। चलाइ सैबै पापए छ्याब् क्हेमैंए फिर्न खरिगे।”
येशू गालील ह्युल तिगोंन् स्युरदै चमैंए च्हों धिंजरेबै म्हिमैंने परमेश्वरए ताँमैं लोमिंदै स्वर्गर्बै ग्याल्सए बारेर सैं तोंबै ताँमैं बिप्रमल। धै ताँन् खालर्बै नब् छब्मैं नेरो मोंइ स्याबै म्हिमैं या सल् लमिंमल।
हेरोद म्रुँइ बप्तिस्मा पिंबै यूहन्ना झेलर च्युवाबै लिउँइँ येशू गालील ह्युलर एह्यासि परमेश्वरउँइँले खबै सैं तोंबै ताँ बिमिंइ।
येशू च धिंउँइँले त्होंबै लिउँइँ शास्त्रिमैं नेरो फरिसीमैंइ खीए बिरोध लदै खीने ल्हें ताँमैं ङ्योएबर होंइ।
दिलेया चमैं झन् बेल्ले थेबै कैले “चलाइ क्रूसर च्योवालन् त्हुम् बिदै ओरइ।” लिउँइँ पिलातसइ चर मुँबै म्हिमैंइ बिब् धोंन् लल् त्हुइ।
छ बिब् थेसि पिलातसइ “चु म्हि गालीलथें वा? बिसि ङ्योएइ।”
च प्हँन्हाँग्धों येशूजी गालील ह्युलर ह्याबै सैं लइ। धै खीजी फिलिप बिबै म्हि त्होसि चने बिइ, “ङए लिलि प्रद्।”
छबिमा “बोयाद्, बोयाद्, च क्रूसर च्योवाद्!” बिसि चमैं ओरइ। छतमा पिलातसइ चमैंने “ङइ क्हेमैंए म्रुँ क्रूसर च्योवाद् वा?” बिसि ङ्योएमा “रोमी कैसर म्रुँ बाहेक् ङिला अरू म्रुँ आरे,” बिसि ख्रो पिंबै खेगि चिब्मैंइ बिइ।
धाँसे ओंसों येशूजी औदिबै चिनु गालील ह्युलर्बै काना नाँसर लइ। छले खीजी औदिबै के उँइँमिंइ, छाब् म्रोंसि चेलामैंइ खीए फिर बिश्वास लइ।
को-कोइ “खी परमेश्वरजी कुल्मिंबै म्रुँ ख्रीष्ट ग,” बिइ। दिलेया को-कोइ “म्रुँ ख्रीष्ट गालीललउँइँले खम् रो वा?” बिइ।
चमैंइ चने बिइ, “क्हि या गालीलथें वा? परमेश्वरए छ्वे म्हैसि छेनाले खेद्। गालीलउँइँले अगमबक्ता आख बिसि क्हिइ सेब्मुँ।”
यूहन्नाइ बप्तिस्मा किंन् बिसि बिप्रबै लिउँइँसेरो गालील ह्युलउँइँले तों लसि ताँन् यहूदीया तिगोंन् बिप्रबै ताँ क्हेमैंइ सेइमुँ।
छले चमैंए सैं ख्रेलसि चर थेबै खैला-बैला तबइले “चमैंइ पावल लाछिवाम्दो!” बिब् मैंसि रोमी पल्टनर्बै चिबइ सिपाइमैंने “क्युरु ह्यासि चमैंए म्हाँजोउँइँले पावल पखसि ब्यारेक न्होंर बोद्,” बिसि ल्हैदिइ।
चु ताँ थेसि चमैं बेल्ले ह्रिस खसि चमैंलाइ सैल् म्हैइ।
स्तिफनसए ताँ थेसि चमैं बेल्ले ह्रिस खसि स ह्राइ।
स्तिफनसइ छबिमा चमैं थेबै कैले ओरसि ह्रों-ह्रोंसए न्ह म्रुइ। धै चमैं ताँनइ तिखेर्न चए फिर ह्वानेइ।