40 दिलेया अर्को आछ्याँबे के लबै म्हिइ चलाइ हौदिसि बिइ, “क्हि परमेश्वर म्रोंसि आङ्हिं वा? खीजी योंब् धों तबै सजैं क्हिज्यैया योंरिइमुँ।
दुष्ट म्हिइ लबै आछ्याँबै केमैंए बारेर ङए खोंर ताँ घ्रि मुँ, च ताँ तो जा बिस्याँ च परमेश्वर म्रोंसि आङ्हिं।
छबिमा ङेसर्बै ङ्ह ह्राबै त्हेर खसि के लब्मैं खइ। चमैं ताँनइ तिंगेंर्बै नों सै योंइ।
येशूजी चमैंने बिइ, “ओ बिश्वास आरेबै म्हिमैं, क्हेमैं तले छले ङ्हिंल?” च्हौ बिसि खी रेसि खैं नेरो मा ङ्युँइर्बै भेल्गालाइ हौदिमा नाँ खैं च्याँ तयाइ।
दिलेया खाब् म्रोंसि ङ्हिंल् त्हुम् बिस्याँ ङ क्हेमैंने बिमुँ, क्हेमैं परमेश्वर म्रोंसि ङ्हिंनु, तलेबिस्याँ म्हि सैवासि नर्गर भ्योंवाबै शक्ति खीने मुँ।
च क्रूसर च्योवाबै आछ्याँबै के लबै म्हि घ्रिइ येशूए बिल्लि लदै बिइ, “क्हि परमेश्वजी कुल्मिंबै म्रुँ ख्रीष्ट आङिं वा? ङिंबन् ग बिस्याँ क्हिलाज्यै जोगेदु, ङिलाज्यै या जोगेमिंन्।”
दिलेया ङ्यो ङ्हिंम् आछ्याँबै के लसि योंल् त्हुबै सजैं योंरिइमुँ, दिलेया चु म्हिजीम् आछ्याँबै के तोइ आलइमुँ।”
मिछु खैबर म्हिमैंइ लबै केर आफेबै केमैंउँइँले स्यो तद्, बरु छाबै केमैं ह्वेर पसि आछ्याँब ग बिसि ताँनने उँइँमिंन्।
ओ प्रभु, क्हि म्रोंसि ताँन् म्हिमैं ङ्हिंल् त्हुम्, धै ताँन् म्हिमैंइ क्हिए मान लल् त्हुम्, तलेबिस्याँ क्हि मत्त्रे पबित्र परमेश्वर ग। ताँन् ह्रेंमैं क्हि ङाँर खसि क्हिलाइ फ्योब्मुँ, तलेबिस्याँ क्हिजी ठिक निसाफ लम् बिसि ताँनइ म्रोंल् खाँइमुँ।”
झाइले चमैंलाइ बेल्ले नल् लबै घा नेरो रुँइ दुःख पिंमा चमैंइ स्वर्गर्बै परमेश्वरए फिर गाल् केइ। दिलेया चमैं खेंमैंइ लबै पापउँइँले अझै सैं आए।