23 दिलेया चमैं झन् बेल्ले थेबै कैले “चलाइ क्रूसर च्योवालन् त्हुम् बिदै ओरइ।” लिउँइँ पिलातसइ चर मुँबै म्हिमैंइ बिब् धोंन् लल् त्हुइ।
ङ सिंहमैं धों तबै म्हिमैंए म्हाँजोर मुँ; म्हिलाइ नास लबै खेदोमैंने ङ टिल् त्हुइमुँ। चुमैंए स बर्षा नेरो मे धों तब मुँ, चुमैंए ले बेल्ले छ्यारबै क्होज धों तब मुँ।
दिलेया पत्रुसइ झन् ओरसि बिइ, “ङ क्हिने बालुन् सिल् त्हुलेया ङइ क्हि ङो आसे बिरिब आरे!” बिमा अरू चेलामैंज्यै या छान् बिइ।
दिलेया पिलातसइ सोंखेबै लारै या बिइ, “तले? चु म्हिजी आछ्याँबै के तो लइमुँ? चुलाइ सैवाबै सजैं पिंबै कारण ङइ तोइ आयोंइमुँ। छतसि चु कोर्राइ मत्त्रे प्रुसि पिमिंम्।”
छतसि पिलातसइ चमैंइ बिब् धोंले येशूलाइ क्रूसर च्योवासि सैवाबै सजैं पिंइ।
दिलेया चमैंइ बेल्ले सारले ओरदै बिइ, “चुजी ताँन् यहूदीया नेरो गालील ह्युलउँइँले किंसि तोगो चु यरूशलेम सहर समन् खीए ताँ लोमिंसि भाँडिरिइमुँ।”