18 दिलेया म्हिए हुलइ थेबै कैले “चु आङिं! ङिए ल्हागिर बारब्बा पिमिंन् बिसि ओरइ।”
चमैंए छ्यार सालै ह्रोंसे दुःखने फ्रेबै चाडर पिलातसइ झेलउँइँले म्हि घ्रि पिल् त्हुमल।
च बारब्बा सहरर आछ्याँबै के लसि म्हि सैबै केसर झेलर च्युथेंल।
दिलेया पत्रुस म्रा बैरुन् रारिल। च ख्रो पिंबै खेगि क्रथेइ ङो सेबै चेला बैरु त्होंसि म्रार टिबै च्हमिरिने बिसि पत्रुस न्होंर पखइ।
तलेबिस्याँ म्हिए हुल चए लिलि ल्हैदिसि “च सैलन् त्हुम्!” बिसि ओरदै खइ।
म्हि हुलइ पावलए ताँ च्हौ समा छेनाले थेइ। दिलेया च लिउँइँ चमैइ “छाबै म्हि पृथ्बीउँइँले स्योवाद्। च सोबै लायकर्बै आरे,” बिदै ओरबर होंइ।
क्हेमैंइ पबित्र नेरो छ्याब आरेबै म्हिलाइ पिल् आपिंसि खीए क्ल्ह्योर म्हि-सैलाइ पिमिंन् बिइ।