14 बिइ, “चु म्हिजी म्हिमैं भाँडिवाइ बिसि क्हेमैंइ चुलाइ ङ ङाँर पखइ। तोगो क्हेमैंए उँइँर्न ङ्युँलु च्युलु लमा क्हेमैंइ चुए फिर ल्हैदिबै छ्याब् ङइ तोइ आयों।
पिलातस निसाफ लबै क्ल्ह्योर क्हुँरिबै त्हेर चए प्ह्रेंस्योइ चलाइ छ बिसि सउँसर पिमिंइ, “च छ्याब् आरेबै म्हिलाइ तोइ आलद्, तलेबिस्याँ च म्हिए कारणइ लमा तल् म्हुँइँसर म्होंडर ङइ ल्हें दुःख योंइ।”
ह्रोंसइ तोइ लल् आखाँब् म्रोंसि झन् खैला-बैला तम् उ बिब् मैंसि चइ म्हिमैंए उँइँर क्युइ यो ख्रुसि बिइ, “छबिस्याँ चु म्हि सैबै छ्याब् ङए फिर आल्हैदिरिगे। चलाइ सैबै पापए छ्याब् क्हेमैंए फिर्न खरिगे।”
“ङइ तोइ छ्याब् आरेबै म्हिलाइ धोका पिंसि पाप लइमुँ।” बिमा चमैंइ बिइ, “ङिलाइ तो मतलब? चम् क्हिन् सेद्।”
सयो खब नेरो चर तबै ताँमैं म्रोंसि चर्बै कप्तान नेरो चने मुँबै येशूलाइ रुँबै सिपाइमैं बेल्ले ङ्हिंसि “चु म्हि क्ह्रोंसेन परमेश्वरए च्हन् मुँन,” बिइ।
खीलाइ सिल् त्हुबै छ्याब् तोइ आयोंलेया चमैंइ खीलाइ सैल् त्हुम् बिसि च ह्युलर्बै रोमी क्र थे पिलातस ङाँर ह्यासि यो छ्युँ लइ।
चर्बै यहूदीमैं थेसलोनिकाथेंमैं भन्दा स्वाब मुँल: चमैंइ परमेश्वरए ताँ बेल्ले छ्याँब ङ्हाँसि सैंर किंइ, धै चु ताँमैं पावलइ बिबै ताँने क्ह्रिम् उ आक्ह्रि बिसि त्हिंइ ह्रोंसे परमेश्वरए छ्वेर्बै ताँमैं खेसि क्होल् म्हैमल।
ङ्योए ल्हागिर छाबै म्हि घ्रि ख्रो पिंबै खेगि क्रथे तल् त्हुम्, तलेबिस्याँ येशू पबित्र, छ्याब् आरेब नेरो तोइ पाप आरेब मुँ। छतसि परमेश्वरजी पापि म्हिमैंउँइँले स्यो लसि खीलाइ स्वर्ग भन्दा ताइ थेंमिंइमुँ।