11 च लिउँइँ हेरोद नेरो चए सिपाइमैंइ येशूए आब्रु वासि बेल्ले बिल्लि लइ। च लिउँइँ म्रुँइ खिब् धों तबै क्वें येशूलाइ खिमिंसि पिलातस ङाँर एमिंइ।
दिलेया ङ प्हुँलुँ धोंन् तब् मुँ, म्हि आङिं बिसि म्हिमैंइ ङलाइ तोइ धोंइ आङ्हाँ, धै ङलाइ प्ह्रइमुँ।
च त्हेर गालील ह्युलर्बै हेरोद म्रुँइ येशूए बारेर्बै ताँ थेइ।
ह्रोंसए अलि फिलिपए प्ह्रेंस्योए घ्याँउँइँले हेरोदइ ओंसों यूहन्ना क्हासि झेलर च्युवाल।
दिलेया हेरोद फिबै त्हिंइ म्हाँदिमा हेरोदियासए च्हमि प्ह्रेंमैंए उँइँर म्रुँ सैं तोंन् लबर बेल्ले छेन्ले सेइ।
येशूजी बिइ, “क्ह्रोंसेंन ख्रीष्ट युब् भन्दा ओंसोंन् एलिया युसि न्होंयाबै तोन्दोंरि सैमैं क्योंएँमिंम्। दिलेया म्हिए च्हजी बिस्याँ ल्हें दुःख सैदिल् त्हुब्मुँ, धै म्हि आच्हिन् तब्मुँ बिसि परमेश्वरए छ्वेर तले प्ह्रिइमुँ?
चर रारिबै ख्रो पिंबै खेगि चिब्मैं नेरो शास्त्रिमैं बिस्याँ येशूए बिरोधर सार-सारले ओरदै खीए फिर छ्याब् ल्हैदिबर होंइ।
च लिउँइँ पुजुए मुकुट नेरो कलेजी रङर्बै क्वें खिसि येशू बैरु त्होंयुमा पिलातसइ चमैंने बिइ, “लु, चु म्हिलाइ ङ्ह्योद्।”
म्हि घ्रि माराए च्यामैं नेरो सै ल्हें फेबै छ्याँ-छ्याँबै क्वें खिसि क्हेमैंए च्हों धिंर खइ, छलेन ङ्हाँदु म्हि या थौनि क्वें खिसि खइ बिस्याँ,
क्हेमैंइ च छ्याँबै क्वें खिबै म्हिलाइ मान लसि “चु छ्याँबै क्ल्ह्योर क्हुँन्” बिम्, दिलेया च ङ्हाँदु म्हिने बिस्याँ क्हेमैंइ “क्हि चर्न राद्,” अथवा “ङए प्हले ङाँर क्हुँन्,” बिम् बिस्याँ,