63 येशू रुँबै म्हिमैंइ खीए बिल्लि लसि धोंइ।
फो ख्रेंसि ङ्हेदै ह्वाखबै सिंहमैं धोंले ङए न्होह्रों लबै ल्हागिर चमैंइ सुँ आँ लम्।
चमैंइ खेमैंए सैंर “अँ, ङिए सैंर मैंब् धोंन् तइ!” बिल् आयोंरिगे। “ङिइ चलाइ ट्होवाइ!” बिल् आयोंरिगे।
झाइले पत्रुस बैरु त्होंह्यासि बेल्ले क्रोइ।
झाइले ख्रो पिंबै खेगि क्रथेइ येशूने खीए चेलामैं नेरो खीजी लोमिंबै ताँए बारेर ङ्योएइ।
येशूजी चु ताँ बिमा खीए चेंदो रारिबै मन्दिर रुँब्मैं न्होंर्बै घ्रिइ “ख्रो पिंबै खेगि क्रथेने छले पोंम्मा?” बिदै येशूलाइ प्रिंइ।
ङ्योए बिश्वास सुरु लब नेरो बिश्वास पूरा लमिंबै येशूलाइ मत्त्रे ङ्ह्योले। खीजी लिउँइँ तखबै सुखा मैंसि म्हिमैंइ खीए आब्रु वालेया तो धोंइ आङ्हाँन्ले क्रूसर्बै थेबै दुःख नोमिंइ। धै तोगो खी परमेश्वरए राजगद्दिए क्योलोउँइँ क्हुँइमुँ।
खीए फिर म्हिमैंइ तब आतब बिसि खीए आब्रु वासेया खीजी चमैंने खि आकिं। खीए फिर दुःख पिंब्मैंलाज्यै या खीजी धम्कि आपिं। बरु छेनाले निसाफ लबै परमेश्वरए फिर खीजी भर थेंइ।