51 दिलेया येशूजी “तै मुँरिगे! छ आलद्!” बिसि खीजी च के लबै म्हिए न्ह छुइसि सल् लमिंइ।
झाइले चेलामैं न्होंर्बै घ्रिइ सेलाँ (तरबार) ट्हुइसि ख्रो पिंबै खेगि क्रथेए के लबै म्हि घ्रिए क्योलोउँइँबै न्ह च्वाट्टन् थोवाइ।
ख्रो पिंबै खेगि चिब्मैं, मन्दिरर्बै थेबै फौजमैं नेरो यहूदीमैंए चिबनाँब्मैं येशूलाइ क्हाबर खल। छले खब् म्रोंसि येशूजी चमैंने बिइ, “ङ ह्यो वा? छले क्हेमैं सेलाँ नेरो प्हरे छेसि ङ क्हाबर खब?
ङ चमैंने मुँमा क्हिए मिंए शक्तिउँइँले ङइ चमैं जोगेसि थेंमिंइ। परमेश्वरए छ्वेर प्ह्रिबै ताँ पूरा तबै ल्हागिर नास तल् त्हुबै चेला बाहेक अरू खाबै या नास आतइमुँ।
दिलेया पावलइ थेबै कैले “छ आलद्! ङि ताँन् चुर्न मुँ।” बिइ।
छतसि अरूमैंए आछ्याँबै केइ ह्रोंसलाइ ट्होल् आपिंन्, बरु क्हेमैंइ छ्याँबै के लसिन् आछ्याँबै के ट्होवाद्।
क्हेमैंए न्होंरि को-कोइइ “पावल ङिउँइँले ह्रेंगो तमा ङिलाइ हौदिबै प्ह्रिछ्या प्ह्रिम्, दिलेया ङि ङाँर मुँमा च्योंब तसि तोइ आबिल्ले टिम्,” बिसि बिम् रो। दिलेया ख्रीष्टजी ङ्योए फिर म्हाँया लब् धोंले ङए सैंरै या ल्हयो खबइले क्हेमैने ङ यो छ्युँ लम्: