44 च त्हेर येशूए सैंर बेल्ले दुःख मुँल। छतमा यो छ्युँ लदै खीजी प्राथना लरिमा खीए छैब् थे-थेब कोए थब्लो धों तब सर तेरिल।
छले प्राथना लसि येशू ह्रोंसए चेलामैं ङाँर एखमा चमैं शोकइ लमा नारसि रोरिब स्याइ।
“तोगो ङए सैं खैता-खैता ङ्हाँइमुँ। छतसि ङइ तो बिले? ‘ओ आबा, चु खबि छेबै दुःखउँइँले ङ जोगेमिंन्,’ बिब् उ? आङिं, तलेबिस्याँ चु दुःख नोबै ल्हागिर्न ङ चु ह्युलर युब् ग।
परमेश्वरजी ह्रोंसए घ्रिदे मुँबै च्हलाइ जोगेसि आथें, बरु ङ्यो ताँनए ल्हागिर ख्रो तबर पिंवाइ। ङ्योए ल्हागिर ह्रोंसए च्हलाइ पिंल् खाँबै परमेश्वरजी झन् अरू तोन्दोंरि सैमैं ङ्योलाइ आपिं रो वा?
येशू ह्युलर मुँमा खीलाइ सिबउँइँले सोगों लमिंल् खाँबै परमेश्वरने बेल्ले क्रोदै थेबै कैले प्राथना लइ। खीजी छले सैं न्होंउँइँले यो छ्युँ लसि प्राथना लबइले परमेश्वरजी खीए प्राथना थेमिंइ।