41 च लिउँइँ येशू दे क्याइ दने ह्यासि च्हि तुँसि छले प्राथना लइ।
झाइले येशू दे क्याइ ह्यासि सर पद्खु तसि “ओ ङए आबा, तल् खाँम् बिस्याँ चु दुःख ङ ङाँइँले स्योमिंन्। दिलेया ङइ मैंब् धोंले आङिं, क्हिए सैंर मैंब् धोंले तरिगे,” बिसि प्राथना लइ।
बिसि खी दे क्याइ ह्यासि सर पत्खु तसि “तल् खाँम् बिस्याँ चु दुःखए त्हे ङ ङाँइँले स्योमिंनु,” बिसि प्राथना लइ।
फरिसीइ रासि सैं न्हों-न्हों छले प्राथना लइ, ‘ओ परमेश्वर, ङ क्हिलाइ धन्यबाद पिंमुँ, तलेबिस्याँ ङ अरू म्हिमैं धोंले लोब लब, स्योर तेब, च्हमिरिमैंए फिर आछ्याँबै सैं मैंबै म्हि आङिं, धै चु बालि रेबै म्हि धों तबै या ङ आङिं।
“दिलेया च बालि रेबै म्हि ह्रेंगोन् रासि ‘ङम् स्वर्गउँइँ ङ्ह्योबै लायकर्बै आरे’ ङ्हाँइ। धै सैं च्योंने लदै ह्रोंसए तिंर ठौदिदै ‘ओ परमेश्वर, ङ पापि म्हि ग। ङए फिर ल्हयो खमिंन्,’ बिइ।
पावलइ च्हौ बिसि च्हि तुँसि चमैंने बालु प्राथना लइ।
च क्ल्ह्योउँइँले ङि प्रबै त्हे तबइले ङि चमैंने फ्रेसि ह्रोंसए घ्याँ क्हामा। चर्बै प्रभुए फिर बिश्वास लब्मैंइ ह्रोंसए परवा, प्हसेमैं ताँन् किंसि ङि सहरए बैरु समन् सबर खइ। धै ङि मा ङ्युँइए छेउर च्हि तुँसि प्राथना लइ, धै चमैंने फ्रेसि
झाइले चइ च्हि तुँसि थेबै कैले ओरसि बिइ, “ओ प्रभु, चु पापए छ्याब चुमैंए फिर आल्हैदिरिगे।” च्हौ बिसि चइ सो पिवाइ।
झाइले पत्रुसइ चमैं ताँन् बैरु कुल्मिंसि च्हि तुँसि परमेश्वरने प्राथना लइ। धै च सिनु ङाँइ तोसि, “तबिता, रेद्!” बिमा चइ मि ङ्ह्योइ, झाइले पत्रुस म्रोंसि रेसि क्हुँइ।
येशू ह्युलर मुँमा खीलाइ सिबउँइँले सोगों लमिंल् खाँबै परमेश्वरने बेल्ले क्रोदै थेबै कैले प्राथना लइ। खीजी छले सैं न्होंउँइँले यो छ्युँ लसि प्राथना लबइले परमेश्वरजी खीए प्राथना थेमिंइ।