10 येशूजी चमैंने बिइ, “क्हेमैं सहरर फेमा क्युए गौरि नोबै च्हमिरि घ्रि क्हेमैंने त्होब्मुँ। चए लिलिन् च होंबै धिंर्न ह्याद्।
“सुँउँइँले न्होंर होंबै सैइ म्हि पापर च्होल् आल। बरु सुँउँइँले बैरु त्होंबै आछ्याँबै ताँइ म्हिलाइ पापर च्होवाम्।”
झाइले च धिं क्ल्हेने ‘ङइ ह्रोंसए चेलामैंने दुःखने फ्रेबै चाडए भोज चबै कोठा खनिर जा? बिसि गुरुजी क्हिने ङ्योएमुँ,’ बिद्।
चमैंइ खीने “ओ गुरु, ङिइ चु भोज खनिर तौदु लले?” बिसि ङ्योएइ।
दिलेया चमैंइ चु के लमा ङइ बिबै ताँ क्हेमैंइ मैंरिगे बिसि ङइ चु ताँमैं क्हेमैंने बिइमुँ। “ङइ ओंसोंन् क्हेमैने चु ताँ आबि, तलेबिस्याँ ङ क्हेमैंनेन् मुँल।