7 “ओ गुरु, चु ताँन् चिनुमैं खोंयों तम्? चु तबि छेइ बिसि म्हिमैंइ खैले सेल् खाँम्?” बिसि चमैंइ येशूने ङ्योएइ।
येशू जैतून बिबै कोंर क्हुँरिमा खीए चेलामैं खाबज्यै आसेल्ले खी ङाँर खसि खीने ङ्योएइ, “छाबै त्हे खोंयों तम्? धै क्हि एयुबै त्हे नेरो चु ह्युल नास तमा खैबै चिनुमैं तमुँ?”
“क्हेमैंइ ‘नास लबै छेरन् तबै सै’ तल् आत्हुबै क्ल्ह्योर तब् म्रोंमा (चु ताँ खेबै म्हिइ क्होरिगे।) क्हेमैं यहूदीया ह्युलर मुँब्मैं कोंउँइँ भौदिल् त्हुब्मुँ।
क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ, ङइ बिबै चु ताँन् ताँमैं पूरा आतन् समा चु पुस्ता म्हरिब् आरे।
“क्हेमैंइ चु ताँन् सैमैं तोगो म्रोंइमुँ, दिलेया तिगें चु ताँन् फुयाब्मुँ। युँमा घ्रिए फिर अर्को युँमा आचैल्ले नास तयाब्मुँ।”
येशूजी बिइ, “न्ह क्रों मि क्रोंले टिद्, क्हेमैंलाइ खाबज्यै लुल् आखाँरिगे। ल्हें म्हिमैं ङए मिं किंसि खब्मुँ, ‘ङ परमेश्वरजी कुलबै म्रुँ ख्रीष्ट ग’ बिब्मुँ, झाइले अरू म्हिमैंइ ‘ख्रीष्ट युबै त्हे चेंदो तखइमुँ’ बिब्मुँ, दिलेया चमैंए लिलि आल्हैदिद्, चमैंइ बिब आङिंन्।