35 तलेबिस्याँ छलेन थाइ आसेल्ले पृथ्बीर्बै ताँन् म्हिमैंए फिर च त्हिंइ खब्मुँ।
तारेबै ङिरोर ङइ पृथ्बीर प्लिच्यु त्हिंइ प्लिच्यु म्हुँइस नाँ कुलब्मुँ। धै ङइ बनेबै सो प्ह्याबै सैमैं ताँनन् पृथ्बीउँइँले नास लवाब्मुँ।”
आछ्याँबै के लब्मैंए फिर खीजी मि नेरो बारुद प्रामिंब्मुँ, धै ट्हुबिन् लास्युवाबै लल खैंइ चमैं ख्रोंवाब्मुँ।
छाबै ताँ थेसि चेलामैंइ येशूने ङ्योएइ, “प्रभु चु केमैं खनिर तमुँ?” येशूजी चमैंने बिइ, “खनिर सिनु तमुँ चर्न क्व्रेमैं खागु तम्।”
“छतसि क्हेमैं खैले टिल् त्हुम् बिसि सैंर मैंसि टिद्! ल्हें चब-थुँबाए लिलि आप्रद्, प्हा ल्हें थुँसि आम्हेरद् धै छ्ह खैले थोब् ङ्हे बिसि न्हुँ आलद्। छले ह्युलर्बै सैमैंर सैं ह्यारिमा थाइ आसेल्ले तिखेर्न च त्हिंइर क्हेमैं ङोर स्याब् धोंले स्याब्मुँ।
छतसि च ङ्हिंन् तबै ताँमैंउँइँले जोगेसि म्हिए च्हए उँइँर राल् योंबै ल्हागिर परमेश्वरने प्राथना लब्रें लसि न्ह क्रोंले टिद्।”
खीजी म्हि घ्रिउँइँले ल्हें ह्रेंमैं बनेसि पृथ्बी तिगोंन् टिल् पिंइ। धै म्हिमैं चु पृथ्बीर सोबै त्हे निबै टिबै क्ल्ह्योए साँदमैं या ओंसों ओंनोंन् तोक्दिमिंइमुँ।
प्रभु येशूजी बिइ, “थेद्, क्हेमैंइ था आसेल्ले ङ ह्यो धोंले युब्मुँ। छतसि न्ह क्रों मि क्रोंले टिबै म्हि ङ्हो सब् ग। ह्रोंस क्लुना तसि म्हिमैंए उँइँर फा पिन् आतरिगे बिसि ह्रोंसए क्वें ह्रोंसनेन् साँथेंम्।”