25 येशूजी धबै बिइ, “लयाँ, त्हिंयाँ नेरो मुर्बै सारामैंर औदिबै चिनुमैं म्रोंब्मुँ। थेबै कैले खबै मा ङ्युँइए भेल्गइ लमा ताँन् ह्युलर्बै म्हिमैं ङ्हिंसि बेल्ले आतिदिब्मुँ।
मा ङ्युँइ घ्वा-घ्वाले ङ्हेसि पिबि थोलै या, धै च प्ल्होंखसि कोंमैं लालै या ङि ङ्हिंरिब् आरे। तिस्याँदे मैंन्
“च दुःख तबै त्हिंइ खाँबै तोदोंन् त्हिंयाँ मिछु खैयाब्मुँ, लयाँ या चाररिब् आरे, धै मुसारमैं या मुउँइँले तेयाब्मुँ। छले मुर मुँबै सैमैं ताँन् लायाब्मुँ।
झाइले त्हिंयाँर्बै च्युसे ङ्हिं ह्राबै त्हेसेरो सों ह्राबै त्हे समा ह्युल तिगोंन् मिछु खैयाइ।
“च थेबै दुःख तबै लिउँइँ त्हिंयाँ म्हुँइँस छु तयाब्मुँ, धै लयाँए चारबै या म्हह्याब्मुँ।
च लिउँइँ म्हिए च्ह बेल्ले थेबै शक्तिर नेरो बेल्ले म्हारल्ले न्हाँम्स्योए म्हाँजोर युरिब म्हिमैंइ म्रोंब्मुँ।
त्हिंयाँर्बै च्युसे ङ्हिं ह्राबै त्हेसेरो सों ह्राबै त्हे समा ह्युल तिगोंन् मिछु तयाइ।
शत्तुरमैंइ चमैं को-कोइ सेलाँइ (तरवारइ) सैवाब्मुँ, कोइ फैसि ह्युल ह्युलर बोब्मुँ। परमेश्वरजी चमैंने तोक्दिबै त्हे आतन् समा अरू ह्रेंर्बै म्हिमैंइ यरूशलेम खेंमैंए अधीनर थेंब्मुँ।”
ह्युलर ङ्हिंन् ङ्हाँन् तब्मुँ बिसि म्हिमैं मुर्छा तयाब्मुँ। तलेबिस्याँ च त्हेर मुर्बै सैमैं या लायाब्मुँ।
ङइ मुर औदिबै केमैं, नेरो माइ पृथ्बीर प्लेटोयाबै चिनुमैं उँइँमिंब्मुँ। च चिनुमैं को, मि नेरो मिखुए प्हैं तब्मुँ।
झाइले फोस्रे ब्योंबै थेबै राजगद्दि नेरो चर क्हुँबै परमेश्वर ङइ म्रोंइ। खीउँइँले पृथ्बी नेरो मु भौदियाइ, चमैंइ खनिरै क्ल्ह्यो आयों।