19 छतसि आनारद्, आसिन् समा सैदिद्, छलस्याँ क्हेमैं खोंयोंइ बिलै सोसि परमेश्वरने टिल् योंब्मुँ।”
याहवेहए उँइँर च्याँले टिदु, धै आअदेल्ले खीलाइ पैंरिद्; आछ्याँबै के लबै म्हि प्लब् तमा, धै चइ आछ्याँबै चाँजोमैं लमा सैं च्योंब् आलद्।
ङइ आआदेनाले याहवेहलाइन पैंरिइ, धै खीजी ङ ङाँइ न्ह तोसि ङइ ग्वार ह्रिब थेमिंइ।
क्हेमैंइ ङए मिं किंबइले ताँन् म्हिमैंइ क्हेमैं हेल लब्मुँ। दिलेया सैदिसि लिउँइँ समा बिश्वासर भोंब् तेरिब्मैं परमेश्वरजी जोगेमिंब्मुँ।
दिलेया लिउँइँ समा खीए फिर बिश्वास लसि टिब्मैंलाइ परमेश्वरजी जोगेमिंब्मुँ।
दिलेया छ्याँबै सर तेबै प्लु चुन् ग: खाबइ परमेश्वरए ताँ थेसि छेनाले खोंर थेंमुँ। धै चए फिर तोइ तखलेया सैदिसि ल्हें रोमैं रोम्।”
ङ्योए आशालाइ बडिबर धै ङ्योए फिर तो तलेया सैदिबै भों पिंबर परमेश्वरए छ्वेर प्ह्रिबै ताँन् ताँ ङ्योलाइ लोमिंबर प्ह्रिब् ग।
तोन् तलेया छ्याँबै के लसि स्याबासि, इजेत नेरो खोंयोंइ आखाँबै छ्ह म्हैब्मैंलाइ परमेश्वरजी खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंब्मुँ।
च्हौ मत्त्रे आङिं, दुःख तलेया ङ्यो सैं तोंम्, तलेबिस्याँ दुःख तस्याँ ङ्योइ दुःख सैदिबै भों योंम् बिब ङ्योइ सेम्।
छलेन दुःख सैदिबै भोंइ ङ्योए बिश्वास भोंब तमुँ, बिश्वासर भोंबइले ङ्योइ आशा योंल् खाँम्।
दिलेया आम्रोंबै सैए आशा ङ्योइ थेंस्याँ ङ्योइ चए ल्हागिर तो दुःख तलेया ढुक्कले पैंरिल् त्हुम्।)
छले प्राथना लमा चु ताँमैं सों ङिए सैंर मैंम्: क्हेमैंइ प्रभु येशूए फिर बिश्वास लसि छ्याँबै के लइमुँ। झाइले ताँनने म्हाँया लसि क्हेमैंइ थेबै के लइमुँ। प्रभु येशू ख्रीष्ट क्ह्रोंसेंन धबै युब्मुँ बिसि क्हेमैंइ थेबै बिश्वास लइमुँ।
क्हेमैंए फिर दुःखन् तलेया दुःख सैदिल् खाँबै भों प्रभुजी क्हेमैं पिंब्मुँ। धै परमेश्वरजी क्हेमैंए फिर कति थबै म्हाँया लम् बिबै ताँ क्होमिंदै खीजीन् क्हेमैं डोरेमिंरिगे।
परमेश्वरजी बिब् धोंले के लब नेरो खीजी बाछा फैसि पिंम् बिबै सै योंबै ल्हागिर क्हेमैं बिश्वासर भोंसि तइ टिल् त्हुम्।
क्हेमैं ताँनइ ह्रोंसइ थेंबै आशा योंबै ल्हागिर लिउँइँ समा छलेन् छ्याँबै के लरिब्मुँ बिब ङिइ मैंमुँ।
छबिमा अब्राहामइ पैंसि टिरिइ, धै परमेश्वरजी बाछा फैसि पिंम् बिबै सै चइ योंइ।
तलेबिस्याँ क्हेमैंए बिश्वासए जाँच लबर छाबै दु:ख तमा क्हेमैंइ झन् सैदिल् खाँबै भों योंम् बिसि क्हेमैंइ सेइमुँ।
छले सैदिल् खाँबै भों योंबइले खैबै दु:खर्न बिलै क्हेमैं बिश्वासर भोंब तसि ढुक्काले टिद्।
च ज्ञान योंसि ह्रोंसलाइ ठिक अधीनर थेंन्। ह्रोंसलाइ ठिक अधीनर थेंसि दुःख ढुक्कले सैदिद्। च सैदिबै शक्ति योंसि परमेश्वरलाइ छेनले म्हाँदिद्।
ङ क्हेमैंए आघें यूहन्ना ग। येशूए फिर बिश्वास लबइले क्हेमैंइ धोंलेन् ङज्यैया खैबन् दु:ख तलैया ङइ सैदिइमुँ। येशू ख्रीष्टए बारेर ग्वाइ पिंदै परमेश्वरए ताँ बिप्रबै लमा म्हिमैंइ ङलाइ मा ङ्युँइर मुँबै पत्मोस बिबै कोंर च्युथेंल।
झेलर झोंल् त्हुब्मैं झेलर्न झोंब्मुँ। सेलाँइ सैल् त्हुब्मैं, सेलाँइन सैब्मुँ। छतब म्रोंलेया परमेश्वरए म्हिमैं आङ्हिंन्, ढुक्कले बिश्वासर भोंब् तद्।”
दिलेया परमेश्वरए म्हिमैं बिस्याँ आङ्हिंन्ले ढुक्क तसि बिश्वासर भोंब तल् त्हुम्।
पृथ्बीर्बै ताँन् म्हिलाइ जाँच लबर दुःख तबै त्हे खब्मुँ। दिलेया ङइ ‘ढुक्कले सैदिद्’ बिमा क्हेमैंइ ङिंइ, छतसि च जाँच लबै त्हेर खबै दु:खउँइँले ङइ क्हेमैंलाइ जोगेमिंस्यो।