28 “गुरु, मुँयुँ घ्रि ब्ह्या लसि प्हसे आतन्ले सियाइ बिस्याँ, आघेंए ल्हागिर सन्तान तरिगे बिसि चए अलिइ ह्रोंसए चों ब्ह्या लल् त्हुम् बिसि स्योंमा मोशाइ ङ्योए ल्हागिर ठिम प्ह्रिथेइमुँ।
छतमा यहूदाइ ह्रोंसए च्हों तामारने बिइ, “ङए च्ह शेलह थेब् आतन् समा म्हरेस्योन् तसि क्हिए आबाए धिंर टिद्।” तलेबिस्याँ शेलह या चए आघेंमैं धोंलेन् सियाम् उ बिसि च ङ्हिंल। छतसि तामार ह्रोंसए आबाए धिंर ह्यासि टिइ।
छबिमा यहूदाइ बिइ, “चु सैमैं ङल् ग! चम् ङ भन्दा धर्मि मुँन। तलेबिस्याँ ङइ ङए च्ह च्योंब शेलह चए प्युँ तबर आपिंल।” च लिउँइँ च धबै चने बालु आप्र।
छतसि यहूदाइ म्हैला च्ह ओनानने बिइ, “क्हिए चों ङाँर ह्यासि क्हिए आघेंए ल्हागिर प्हसेमैं योंमिंन्।”
धिं घ्रिर त्येमैं ङिउँलो मुँल। ठागुइ ब्ह्या लइ। दिलेया च्ह-चमि आतल्ले च सियाइ।