13 “च्हौ तसेरो अँगुरए क्ल्हेइ बिइ, ‘तारे खाब् कुलब् ङ्हे? ङए च्हलाइमि चमैंइ मान ललै, छतसि ङ ह्रोंसए खोबै च्हन् कुलल् त्हुइ ङ्हाँसि कुलइ।’
पत्रुसइ छले ताँ लनालन् चारबै न्हाँम्स्योइ खेमैंलाइ हुवाइ। धै “चु ङइ खोबै च्ह ग। चु म्रोंसि ङ बेल्ले सैं तोंइमुँ। चइ बिबै ताँ छेनाले थेद्!” बिबै कै च न्हाँम्स्यो न्होंउँइँले थेइ।
झाइले “चु ङइ खोबै च्ह ग, चु म्रोंसि ङ बेल्ले सैं तोंइमुँ बिबै कै घ्रि स्वर्गउँइँले युइ।”
“सहर घ्रिर नियाधिश घ्रि मुँल। च परमेश्वर म्रोंसेया आङ्हिंमल, म्हिमैंलाज्यै या तोइ वास्ता आलमल।
ल्हें त्हे समा नियाधिशइ थेबै न्ह आलल्ले टिइ। दिलेया ‘ङइ परमेश्वरै या आम्हाँदि, म्हिमैंलाज्यै या तोइ वास्ता आल, दिलेया चु म्हरेस्योइमि छोंरों ङ्हाँनन् लइ,’ बिसि चइ सैं न्हों-न्हों मैंइ।
च लिउँइँ धबै अर्को के लबै म्हि कुलइ। चलाज्यै या चमैंइ आधकल्सो लसि भ्योंवाइ।
दिलेया क्ल्हेए च्ह ह्रेंगोउँइँलेन् म्रोंसि आधे लब्मैंइ ‘चुम् क्ल्हेए च्ह ग। चुम् हक योंल् त्हुबै म्हि ग। छतसि चलाइ सैवाले धै चए सै न्होर ङ्योलन् तब्मुँ बिसि खेंमैं न्होंरि ताँ लबर होंइ।’
झाइले न्हाँम्स्यो न्होंउँइँले “चु ङइ त्हाँबै ङए च्ह ग। चइ बिबै ताँ छेनाले थेद्,” बिबै कै चमैंइ थेइ।
ङइ म्रोंइमुँ धै ग्वाइ पिंइँमुँ, परमेश्वरए च्ह खीन् ग।”
म्हिए आछ्याँबै इच्छाए भोंलाइ ट्होरिगे बिसि परमेश्वरजी खीए च्ह येशूलाइ ख्रो तबर चु ह्युलर कुल्मिंइ। परमेश्वरए च्ह येशूजी म्हिए कमजोरि आछ्याँबै बानि मुँबै रुप किंसि ख्रो तसि म्हिमैंए आछ्याँबै इच्छाए भोंलाइ नास लवाइ। छले ठिमइ लल् आखाँबै के परमेश्वरजी लमिंइ।
दिलेया तोक्दिबै त्हे पूरा तमा परमेश्वरजी ह्रोंसए च्ह कुल्मिंइ। खी म्हि तसि च्हमिरिए कोखाउँइँले ठिमए न्होंर फिइ।