48 खी म्रोंसि आबा आमा या प्लेटोयाइ। धै आमाइ खीने बिइ, “ठागु, क्हिजी तले ङि छाबै दुःख पिंल? क्हिए आबा नेरो ङ बेल्ले न्हुँ लसि क्हिलाइ म्हैदै प्रइ!”
येशूजी म्हिए हुलने चु ताँमैं पोंरिमा खीए आमा नेरो अलिमैं खीने ताँ लदा ङ्हाँसि बैरु रारिल।
येशूजी चमैंने बिइ, “क्हेमैंइ तले ङलाइ म्हैरिल? ङए आबाए धिंर ङ मुँल् त्हुम् बिब क्हेमैंइ आसेल् वा?”
येशूजी धाँसे ओंसों औदिबै के लबर होंमा खी सोंच्यु बर्षर्बै दे मुँल। खी योसेफए च्ह ग बिसि म्हिमैंइ मैंमल। योसेफए आबा एली मुँल।
ताँन् म्हिमैंइ “चुम् स्वाबै म्हि मुँन!” बिसि खीए छ्याँबै बयन लइ, धै खीजी पोंबै सैं तोंबै छ्याँबै ताँमैं थेसि चमैं ताँन् प्लेटोयाइ। धै “चुम् योसेफए च्ह आङिं वा?” बिसि चमैंइ बिइ।
च लिउँइँ फिलिपइ नथानेलने त्होसि बिइ, “मोशाए ठिम नेरो अगमबक्तामैंज्यै या म्हि घ्रिए बारेर प्ह्रिथेंल, च म्हि तिंयाँ ङिइ त्होइ खी योसेफए च्ह नासरतथें येशू मुँन।”