46 सोंरो लिउँइँ चमैं मन्दिरर ह्यामा येशू परमेश्वरए ठिम लोमिंबै म्हिमैंए म्हाँजोर क्हुँसि चमैंए ताँ थेसि चमैंने ताँमैं ङ्योएरिब स्याइ।
तलेबिस्याँ खैले योना थेबै ताँगए फो न्होंर सोंरो समा टिइ, छलेन म्हिए च्ह या सोंरो समा स न्होंर टिब्मुँ।
च त्हे ओंनोंन् खीजी ह्रोंसए चेलामैंने ह्रोंसइ नोल् त्हुबै दुःखए बारेर बिबर होंइ। “ङ यरूशलेम ह्याल् त्हुम्, धै चिबनाँब्मैं, ख्रो पिंबै खेगि चिब्मैं नेरो शास्त्रिमैंउँइँले ल्हें दुःख योसि सिल् त्हुम्। दिलेया सोंरोंर ङ सोगों तसि खब्मुँ।”
खीए क्होबै शक्ति नेरो छ्याँबै ज्वाफमैं पिंब् म्रोंसि खीए ताँ थेब्मैं ताँन् प्लेटोयाइ।
तिगें येशूजी परमेश्वरए ताँ म्हिमैंने लोमिंरिमा गालील नेरो यहूदीया ह्युलर्बै ताँन् नाँसउँइँले धै यरूशलेमउँइँले खबै फरिसीमैं नेरो शास्त्रिमैं या येशूए रेर क्हुँरिल। याहवेह परमेश्वरए नब् सल् लबै शक्ति येशूने मुँल।
येशूजी चने बिइ, “क्हि इस्राएलीमैंए गुरु तसेया च्हग ताँ या आक्हो वा?
दिलेया गमलियल मिं मुँबै फरिसी थेबै म्हि च्होंए उँइँर राइ। च छ्वेर्बै ताँ ह्रब् सेब, ताँनइ म्हाँदिब, नेरो परमेश्वरए ठिम लोमिंबै म्हि मुँल। चइ सिपाइमैंने “चमैं तिस्याँदे बैरु कुलद्,” बिइ।
चमैं परमेश्वरए ताँमैं लोमिंबै म्हि तदा ङ्हाँमुँ, दिलेया चमैंइ खेंमैंइ लोमिंबै ताँ खेंमैंइन आक्हो।