39 म्हिए हुल न्होंरि को-कोइ फरिसीमैंइ येशूने बिइ, “ओ गुरु, क्हिए चेलामैंने ‘छले आओरद्’ बिसि हौदिसे।”
च्हमा हेरोद म्रुँइ च स्यारउँइँले खबै ङ्ह्योब् लिब्मैं खाबज्यै आसेल्ले हुइसि मुसारा खोंयों म्रोंल बिसि चमैंउँइँले था सेइ।
“धिक्कार मुँ, शास्त्रिमैं नेरो फरिसीमैं, क्हेमैं फिब्लो पार्दिब्मैं! स्वर्गर्बै ग्याल्सर होंल् म्हैबै म्हिमैंलाइ क्हेमैंइ म्रा तोरवाम्। क्हेमैं ह्रोंसै या आहों, होंल् म्हैब्मैंलाज्यै या होंल् आपिं।
छतमा ख्रो पिंबै खेगि चिब्मैंइ लाजरसलाज्यै या सैबै मत लइ।
छतमा फरिसीमैंइ खेंमैंए न्होंर “ङ्ह्योत्ति! कहेमैंइ तोइ लल् खाँरिब् आरे। म्रोंइँमुँ वा, ह्युलर्बै ताँन् म्हिमैं चए लिलि ल्हैदिल् खाँइ बिबर होंइ।”
“ङ्योए न्होंर परमेश्वरजी थेंमिंबै प्ल्हइ आछ्याँबै सैमैं ङ्योए न्होंर टिब तिफुँइ आसैदि,” बिसि परमेश्वरए छ्वेर बिबै ताँ क्हेमैंइ स्योलि धों ङ्हाँइमुँ वा?