39 घ्याँर प्रबै म्हिमैंइ “तले छले ओरल?” बिसि चलाइ हौदिइ। दिलेया “ओ दाऊद म्रुँए कुलर्बै च्ह! ङए फिर ल्हयो खमिंन्,” बिसि च झन् ओरइ।
ओ याहवेह, ङइ क्हिलाइ हुइमा क्हि युनन् युमिंन्। ङइ क्हिलाइ हुइमा ङए कै थेमिंन्।
“ह्रिब्रें लद् परमेश्वरजी क्हेमैंलाइ पिंब्मुँ। म्हैब्रें लद् क्हेमैंइ योंब्मुँ। म्रार ह्राब्रें लद् क्हेमैंए ल्हागिरि म्रा थोंमिंब्मुँ।
येशूजी चमैंने बिइ, “ओ बिश्वास आरेबै म्हिमैं, क्हेमैं तले छले ङ्हिंल?” च्हौ बिसि खी रेसि खैं नेरो मा ङ्युँइर्बै भेल्गालाइ हौदिमा नाँ खैं च्याँ तयाइ।
येशू च क्ल्ह्योउँइँले ह्यामा कनमैं ङ्हिंइ “ओ दाऊदए च्ह, ङिए फिर ल्हयो खमिंन्,” बिसि ओरदै येशूए लिलि ल्हैदिइ।
“क्हेमैं शास्त्रिमैं धिक्कार क्हेमैं क्रोल् त्हुम्! क्हेमैंइ क्ह्रोसेंन्बै ज्ञान बुद्धि योंबै म्राए साँजु किंबम् किंइ, दिलेया क्हेमैं ह्रोंसै या न्होंर आहों, होंल् म्हैब्मैंलाज्यै या क्हेमैंइ होंल् आपिं।”
चेलामैं खोंयोंन् बिलै प्राथना लरिगे धै सैं च्योंब आलरिगे बिबै सैंले येशूजी अहान् घ्रि बिइ।
खेंमैंए कोलोमैंए फिर येशूजी यो थेंसि आशिक पिंरिगे ङ्हाँसि म्हिमैंइ खी ङाँर कोलोमैं पखइ। कोलोमैं पखब् म्रोंसि चेलामैंइ चमैं हौदिइ।
छ बिब् थेसि चइ “ओ दाऊदए च्ह येशू! ङए फिर ल्हयो लमिंन्,” बिसि ओरइ।
चए कै थेसि येशू प्ररिबै तोंर्न रायाइ, धै “चलाइ ङ ङाँर पउ!” बिइ। धै च मि आम्रोंबै म्हि खी ङाँर पखबै लिउँइँ येशूजी चने
म्हिए हुल न्होंरि को-कोइ फरिसीमैंइ येशूने बिइ, “ओ गुरु, क्हिए चेलामैंने ‘छले आओरद्’ बिसि हौदिसे।”
येशू च च्हमिरिने पोंरिमा च्हों धिंर्बै चिबए धिंउँइँले म्हि घ्रि खसि याइरसने बिइ, “क्हिए च्हमि सिल् खाँइ। तारे गुरुलाइ दुःख आपिंरिद्।”
“चु दुःख पिंबै पुजु ङउँइँले स्योमिंन्” बिसि ङइ सोंखे समा प्रभुने प्राथना लइ।